Dat is me ook wat. Is me daar potjandorie het woordvoerderschap Huisvesting Ongedocumenteerde Legbatterijkippen Met Een Vlekje door de neus geboord na een ietwat ongenuanceerd Twitterberichtje uit 1983. Niet dat ik ontken dat ik ooit iets ongenuanceerds heb gepubliceerd. Mijn gebrek aan nuance is geen perongelukje. Dat is mijn werk. Daar hebben ze nu eenmaal mijn humor verstopt. Wat ik wel ontken is dat het bericht verscheen op Twitter. Volgens mij had ik het op de muur van het herentoilet van Kapsalon De Moffenhoer gekalkt. Met een urinevaste stift. En ik beweer ook helemaal niet dat ik de auteur niet ben van die zogenaamde kwetsende boodschap. Is ook zinloos. Dat is nu eenmaal de pest met de sociale media. We zitten in de digitale wereld met ons allen in een tot aan de nok volgepropte gele mini-onderzeeër. En uiteindelijk komt alles boven water. Al dan niet in stukken.

Wat ik daar op die muur heb geschreven? Volgens mij iets over het nationaal socialistische verdienmodel van onze Oranjes en het geïnstitutionaliseerde kwaad dat zich al eeuwenlang als een pruik weet te vermommen als gesubsidieerde folkloristische achterlijkheid. Maar dan korter. Ik was nu eenmaal vinnig republikeins in die dagen. Nog steeds wel eigenlijk. Ik wil dan ook benadrukken dat ik met deze verklaring op geen enkele wijze afstand neem van mijn felle anti monarchistische opvattingen. Dan maar geen lintje. Wat zeg ik. Duw die onderscheiding maar in de bevallige reet van mijn omhooggeboren dorpsgenoot Henk Kamp die als grootinquisiteur van het Neoliberalisme het klassieke spelletje van armoedzaaiers nog een metertje dieper in de grond stampen tot ware kunst heeft weten te verheffen. Het is hem van harte gegund. Doe maar het grootste kruis dat er te vinden is. Met de doos er nog om heen. Houzee!

Ik zou dus aan de slag gaan als woordvoerder voor de Partij voor de Dieren in de gemeente Goor. Vooral ook omdat ik in datzelfde Goor een verleden heb als werknemer van de PINGO. Nu weet ik ook wel dat een vakantiebaantje bij de PINGO lastig te verkopen is als het werk van een dierenvriend. Al vind ik ergens dat werken in een kippenslachterij ook een soort van dierenactivisme is. Moet je het wel ruim meten. Heel ruim. Maar goed. Het hoeft al niet meer. Ze hebben een andere woordvoerder gevonden. En ik wens Badr Hari ontzettend veel succes! Wel op komen dagen!

Om een volgende publicitair debacle te voorkomen heb ik een klein rondje gemaakt door mijn nogal uitgesproken schriftelijke verleden en ben ik tot het volgende lijstje gekomen van mensen die mij niet eens hoeven te bellen: Blije christenen die nog zoekende zijn. Moslims met iets te korte lontjes. Niet zulke hele leuke joden. Lelijke vrouwen in lelijke leggings met ergens iets van een achtergrond. Henk Kamp zelf. Verzekeringsbedrijven uit Libië. Dat ene niet zo heel erg lekker draaiende Noord-Koreaanse standup-comedy-podium. De tandarts van Frank Masmeier. En de reclasseringsambtenaar van Gideon van Meijeren.

Onderbuikgevoelens zijn ook gevoelens. Dat klopt als een erectie. En kapotte schaatsen zijn ook schaatsen. Net als onderwatervogels een soort van vogels zijn. Al zijn er ook mensen die zeggen: ‘ Dat zijn geen vogels. Dat zijn vissen.’ Verder zijn onderwaterfietsen een soort van fietsen. Maar dan wel met een nat zadel. En er zijn uitzonderingen.

Onderwaterprostituees bijvoorbeeld. Dat zijn geen prostituees. Niet meer. Die zijn namelijk verdronken. Die zijn voormalig. De Duitsers  zouden zeggen: ‘Das sind überflüssige das war einmal Schlampen.‘

Overheidsmedewerkers zijn ook medewerkers. Een waarheid als een rundvleessalade. Behalve als ze bij de belastingen werken. Dan zijn het lamballen die medeburgers vanuit etnische profilering tot een werkelijk ziekmakende razernij kunnen brengen. Maar ja. Die zou je dan overheidsprofilerende-lambaltechnocratische-misselijkmakende-plantagetegenwerkers moeten noemen. En daar is op de meeste formulieren de ruimte niet voor. Dus ja. Vandaar het eufemisme.

Achterlijke mensen zijn ook mensen. Vind ik wel. Je hebt ze nodig. Voor de balans. Wel spijtig dat er rond die achterlijkheid zoveel negativiteit hangt. Waarom nou toch? Laten we de achterlijkheid omarmen! Lang leve de achterlijkheid! En mensen die vinden dat we onmiddellijk op moeten houden met die achterlijkheid omschrijven als achterlijk die zijn zelf achterlijk. Al begrijp ik die achterlijkheid volkomen. Het is niks dan menselijk.

Gesmolten ijs is ook ijs. Klopt. Het is hetzelfde spul. Maar dan vloeibaar. Dat is dan ook meteen het essentiële verschil. De dichtheid. Heel veel zwemmers zijn daarom donders blij met het smelten van de poolkap. Die kunnen namelijk niet schaatsen. En wat te denken van schoonspringers die een duik nemen van de 10-meter toren? Die dragen dus geen helm. Hoeft niet. Gelukkig niet. Nog niet. Of niet meer.

Een drogredenering is ook een soort van nering. Zeker in de politiek. Sterker nog.  Vreemdelingenhaat is al eeuwenlang een drogredenerend verdienmodel in dit land. Van de nering naar de teringbuitenlander. Die teringbuitenlander die daar zo langzamerhand de credits eens voor zou moeten ontvangen. Want zonder die teringbuitenlander zat de helft van ons parlement al jarenlang werkeloos thuis. Al zouden die dan zelf in hun Johan Derksen-pyjama volledig over de rooie naar deze column schreeuwen: ‘Dat is een drogredenering!’ Waarvan acte.

Aardbeineuzen zijn ook neuzen. Bloemkooloren niet. Jeneverneuzen wel. Kippenvel niet. Kasplantjes zijn alleen maar plantjes als het plantjes zijn die in een kas staan. Je hebt ook kasplantjes die achter het raam zitten. Dat zijn geen echte plantjes. Dat zijn mensen die nog net niet dood zijn. Die overigens niet achter de gladiolen zitten. Dat zijn geen gladiolen. Dat zijn geraniums. Hoewel. Ik heb een oom die zit al jaren achter de gladiolen. Dat is een liefhebber. En een uitzondering. Zoals er natuurlijk ook mensen zijn die achter de vodden zitten. Wacht. Laten we zorgvuldig blijven. Die achter de vodden aan zitten. Wat raar zitten is. Maar zo zijn er wel meer rare dingen. Zoals een premierskandidaat die helemaal geen premierskandidaat blijkt te zijn. Daar zat dan ook maar 1 idee achter. Een ontzettend dom idee.  

Vandaag wil ik het met u gaan hebben over geluk. Geluk. Wat is geluk? Geluk is een dochter van dertien die niet weet wie Thijs Römer is. Geluk is een kinderboerderij in ’t Gooi waar Marco Borsato alleen maar een rennende cavia is. Geluk is een hele lelijke vrouw van iemand anders. Geluk is die hele lelijke vrouw vervolgens kwijtraken in een maisdoolhof. Geluk is een maiskneuzer cadeau krijgen en de liefde van je leven vinden. Geluk is een bootvluchteling met een zwemdiploma. Geluk is een boot missen. Geluk is vaak niks dan mazzel hebben.

Geluk is Donald Trump die klemvast zit in een botsautootje op een Mexicaanse kermis terwijl hij wordt geteisterd door verschrikkelijke buikloop. Geluk is een schoon botsautootje. Geluk is een pleister die vanzelf loslaat. Geluk is maar een griepje. Geluk is een blinde Spaanse voetbalvoorzitter die de huldiging niet kan vinden. Geluk is een trampoline onder een Russisch hotelraam. Geluk is een zelfmoordterrorist die te vroeg af gaat. Geluk is soms echt een dingetje.

Geluk is Frans Timmermans in een balletpakje en daar dan geen beeld bij hebben. Geluk is een bord eten waar je maar net bij kunt. Geluk is een hele rappe zeespiegelstijging voor hele luie zwemmers. Geluk is een raar woord. Geluk is Mona Keizer die nergens voor gevraagd wordt. Geluk is Donald Trump die klemvast zit in een mini-onderzeeër. Geluk is een schilderij van Jan Cremer. Geluk is een Turkse badplaats. Geluk is geen seizoenkaart van Ajax. Geluk is met de dommen.

Geluk is Donald Trump die nog in een condoom zit. Geluk is een hotelkamer vinden in Albergen. Geluk is een doodsbedreiging aan het adres van iemand die net een dag daarvoor overleden is. Geluk is een Twents vriendinnetje met schattige sproetjes, hele lange benen, prachtig bruin golvend haar en dan zonder de chlamydia. Geluk is een wolf die het hek niet open krijgt. Geluk is je school afmaken zonder dat daar slachtoffers bij vallen. Geluk is meer dan wijsheid.

Geluk is een concert van de Toppers missen. Geluk is verdwalen in een reisgids. Geluk is de Derde Wereldoorlog winnen in de allerlaatste minuut. Geluk is een abortus. Geluk is een seriemoordenaar die er geen zin meer in heeft. Geluk is een nieuwe prothese. Geluk is achter een trein springen. Geluk is iets Duits. Geluk moet je afdwingen.

Geluk is patat met appelmoes bij de Chinees. Geluk is nooit meer kerst. Geluk is een robbertje kooivechten met Badr Hari af moeten bellen met een schouderblessure. Geluk is iemand die je met een klauwhamer 10 keer achter elkaar op exact dezelfde schouder slaat. Geluk is een spouwmuur. Geluk is een rem. Geluk is een helmpje. Geluk is een scheenbeschermer. Geluk is een pleister. Geluk is een kontje. Geluk is een droom. Geluk is een bustehouder. Geluk is een steunkous. Geluk is een riolering. Geluk is een stoplicht. Geluk is een zithoek. Geluk is een graf. Geluk is een oven. Geluk is een brood.

Het zou natuurlijk onhandigheid kunnen zijn. Bij die Russen. Dat er zoveel van dood gaan. Per ongeluk. Vorige week nog. Een mannetje. Viel meer dan honderd keer uit een raam. Hoe onhandig ben je dan. Als je meer dan honderd keer uit een raam valt. En dan ook nog eens per ongeluk.  Bij de eerste keer vallen denk je nog: ‘Wat een mazzel dat dit raam zich op de begane grond bevindt ! ’ Maar van dat gevoel van gelukzaligheid is na de 100^ste val verdomd weinig over. Net als van dat mannetje. Lijkt mij.

Je snapt wel meteen waarom ze in Rusland op geen enkele manier worstelen met de decadente gevolgen van vergrijzing. Er zijn er maar heel weinig die hun pensioen weten te halen. Maar die hebben zich dan ook ontzettend goed verstopt. In Londen. In Dubai. Op de Amsterdamse Zuidas. Waar ze door ons jarenlang met feestelijke toeters en bellen stralend wit werden gewassen. In enorme trommels. Daar gingen ze dan in als criminele oorlogsprofiteurs. En dan kwamen ze er als op handen gedragen eigenaren van een voetbalclub naar keuze weer uit rollen. Is van alle tijden. Kijk maar naar Saoedi-Arabië. Daar gaan we over een jaar of 25 ook weer ontzettend verbolgen over lopen doen. Hoe heeft dit in godsnaam zo uit de hand kunnen lopen? Hoe? Door onvervalste hebberigheid. Ouderwetse machtswellust. V.O.C. Eigenbelang. En gratis vrouwen. Geen Spaanse vrouwen. Gewillige vrouwen. Zoals ze door god gezonden zijn.

De Russische kwaadaardigheid hoeft ons ook absoluut niet te verbazen. Het is de banale werkelijkheid in stand gehouden door de belangen van aandeelhouders. Die natuurlijk best een belletje hoorden rinkelen toen 196 Nederlanders vermoord werden door Russische terroristische onbenulligheid maar toch allemaal het idee hadden dat het belletje vooral klonk voor het zoveelste copieuze 112-gangen diner. En dat was ook zo.

Pas nu, nu het niet meer hoeft, nu de schade onherstelbaar is, trekken ze hun handen er van af. De familie Heineken. Die heren Shell en Unilever. De Oranjes. Het complete middenveld van Vitesse. De hypotheekverstrekker van Peter Gillis. Zelfs de datsja van Halbe Zijlstra schijnt voor 1 euro te koop te staan op Funda. Misschien iets voor Thierry Baudet? Alleen maar een paar ramen op de begane grond.

Daar moeten we ook alvast over na gaan denken. Wat gaan we doen met al die boefjes die vanuit het Nederlandse parlement, betaald met Nederlandse belastingcenten!!!, Russische propaganda bedreven? Als we iemand als Frans Timmermans al aan de publieke schandpaal nagelen voor niks dan misplaatste dikdoenerige megalomanie, hoe moeten we dan straks af gaan rekenen met die sneue schandknapen en hun wijd opengesperde Russische Berenpoepertjes? Pek en veren? Siberië? Tribunalen?

Het zullen wel strafregels gaan worden: ‘Ik mag ook helemaal niks meer in dit land.’ Wat natuurlijk een absolute gotspe is. Want je mag echt alles in dit land. Zelfs heulen met de vijand in het hart van onze democratie. Veel vrijer ga je het niet krijgen.  

Grote consternatie in de familie. Tante Jo en Ome Gerard uit Rectum zijn plotseling van de ene op de andere dag autonoom geworden. En dan niet autonoom in de betekenis dat ze sinds kort dan eindelijk zonder begeleiding kunnen wonen. Dat gaat niet. Zonder begeleiding zijn Tante Jo en Ome Gerard binnen een maand niet alleen doodongelukkig maar ook nog eens kats overleden. Aan van alles. Nee. Tante Jo en Ome Gerard hebben vorige week dinsdag besloten dat ze het gezag van de zogenaamde ‘Nederlandse Roverheid’ niet langer erkennen en gaan sindsdien door het leven als ‘Vrieje Soerefrein’n.’ ‘Als vrije soevereinen?’ Vroeg ik. ‘Nee.’ Zei Ome Gerard. ‘As Vrieje Soerefrein’n! Wie herkent hemoal niks meer!’ ‘Joa.’ Sprak Tante Jo. ‘Wie bunt Vrieje Soerefrein’n! En egt André, ut is asof alles in een keer op zien plek völt, want ik zea nog teeg’n Gerard, dat van dee Soerefrein’n die niks meer herkent, da’s krek iets veur oons, want hoe vake gebeurt ut wal nit da’w ans an begint en dan halverwege as dwaaz’n um oons hen kiekt en warkeluk gin flauw benul meer hebt woar ut ok al weer met eindigt?!’ En dus hadden ze vorige week dinsdag besloten dat ze geen onderdeel meer ergens van uit zouden willen maken en stante pede het gemeentehuis in Goor gebeld met de mededeling dat ze geen ene rooie rotcent belasting meer zouden betalen. ‘Maar jullie betalen toch helemaal geen belasting?’ ‘Ut geet um ut principe!’ Sprak Ome Gerard met een verbeten gezicht. ‘En ut gas en lech he’w ok of loat’n sloet’n, smiesterige oetvretters.’ Ik vroeg of dat in hun verzorgingscentrum niet gewoon centraal geregeld was maar dat was volgens Tante Jo ‘niks dan ’n papier’n warkelukheid.’ En oh ja. Ze hadden ook nog een rekening gestuurd naar burgemeester Nauta voor het lieve sommetje van 1 miljoen euro. De man. Daar hadden ze namelijk nog recht op. Ik vroeg waar ze die informatie vandaan hadden gehaald. ‘Internet.’ Fluisterde Tante Jo. ‘Stond amoal gewoon pontefekaal op ut internet! Op hun eag’n tjampoeter! En dat nit allene. Ut stond ok op de tjampoeter van de buur’n! Want wie bunt natuul’k nit gek! Wie zeukt dat tot op de bodem oet! En dan komt die inskriefformelier’n ook nog eens zo oet de eag’n printer roll’n en dee eag’n printer, den he’w a zolange, doar he’w nog nooit iets met e had. En dan he’j allene nog nun paar keer wat eenmalige kost’n en doarnoa is ut zo goed as gratis.’ Ze keken me glunderend aan, zittend aan hun kleine keukentafeltje met daarbovenop een grote hutkoffer waar ze de beloofde twee miljoen euro in zouden bewaren, want de Rabobank vertrouwden ze ook al niet meer, ‘dee zit ja kats onder de plak van de WAF.’ Ik nam afscheid van mijn twee ‘Vrieje Soerefrein’n’ en zag ze, zittend in hun rolstoelen, wachtend op een verzorger die de tijd zou vinden om ze even buiten in het zonnetje te zetten.

In mijn normaal gesproken zo landelijk lamlendige geboorteplaats Diepenheim is afgelopen week een muzikant aangevallen. Op klaarlichte dag. Met een kandelaar. Of een hondenriem. Een sterrenbeeld. Een Leopardtank. Is nog wat confuus.

Volgens de mensen die er niet bij zijn geweest kan het onverkwikkelijke tafereel het beste worden omschreven als een combinatie van een absoluut bloedbad, de misselijkmakende finale van het zevende seizoen van The Walking Dead en poreus, doorgelegen fruit in een blender van de Action. Volgens iemand anders die er vanuit Hongarije over twitterde leek het wel oorlog en was het allemaal de schuld van links Nederland.

Het zou hier gaan om de grove mishandeling van de bekende muzikant Wibi S., die hoewel hij zelf in deze de publiciteit opzocht toch graag zoveel mogelijk anoniem wil blijven. Waarvan acte. Hij werd zo ongeveer tot moes geslagen door een tot nog toe onbekende dader met een al net zo onduidelijk profiel. De aanvaller was akelig agressief, doorgesnoven opgefokt, heel erg van onder de gordel en handelde ook nog eens met voorbedachten rade.

Henk Kamp. K. Sorry. K! Henk K!

Nee hoor. Allemaal gekkigheid. Henk Kamp was niet de dader. Had natuurlijk best gekund. De bijkans dodelijke molestatie vond namelijk plaats op de oprijlaan naar het lichtelijk scheefstaande buitenverblijf van de heer Henk Kamp. Dat buitenverblijf dat ooit wereldberoemd werd door het schitterende interieur dat de heer Henk Kamp voor een prikkie op de kop had weten te tikken uit de verbeurd verklaarde inboedel van een door hemzelf gesloopte herenboerderij in Groningen. Maar dat is een ander verhaal. Over een andere misdaad.

Weer anderen verklaren dat ze zeker weten dat Frans Timmermans achter de mishandeling zat. Zoals ze Frans Timmermans ook verantwoordelijk houden voor het inferno op Haïti, de uitschakeling van alle Nederlands elftallen ooit, diverse kringspierblessures, het opwarmen van Mars, Pluto, de aarde én de zon plus de meer dan belachelijke kaaklijn van Frank Masmeier. Maar Frans Timmermans is niet de dader. Kan niet. Die heeft een alibi. Die zat op dat moment aan tafel bij Vandaag Inside. Dus. Kunnen we wegstrepen.

W. Soerjadi, die nog steeds heel erg graag anoniem wil blijven, kampt nu al een week met de gevolgen en er gaan nu stemmen op om zijn afschuwelijke lijden mee te nemen in de komende Nationale Indië Herdenking. Sympathiek idee. Misschien dat een achter achter achter achterkleindochter van Atilla de Hun een verhaaltje kan houden. Of anders Caroline van der Plas. Die weet er namelijk alles van. Die heeft ook zwart haar.

Om na de moordaanslag op W.S. zo snel mogelijk terug te keren naar een veilige situatie voor de Diepenheimse muziekscene is er afgelopen week vanuit de betrokken gemeenschap een burgerwacht opgericht, de SDF. Dit Stedeker Defence Force zal dagelijks zichtbaar patrouilleren in de Nijenhuizerlaan, bij de ingang van de Spar en tijdens openbare repetities van de plaatselijke Harmonie. Ook komt er een benefietconcert met een eigen bankrekeningnummer en mogelijkheden tot adoptie. Er is een flinke wachtlijst. Nu al.   

Kijk. Dat wat die Oppenheimer dacht. Dat denk ik dus ook heel vaak. Ze snappen me niet. Niet dat ik verstand heb van het splitsen der atomen. Dat schaar ik onder het moedwillig beschadigen van dingen die je veel beter met rust kunt laten. Daar hou ik niet van. Ik ben meer van het verenigen. Een verbinder. Dat ben ik. Een soort van Gandhi. Maar dan zonder die jurk. Wat natuurlijk helemaal geen jurk was. Maar u snapt wat ik bedoel. Niet dat ik er iets op tegen heb. Mannen die rondlopen in jurken die helemaal geen jurken zijn. Ik denk zelfs dat de wereld er van op zou knappen. Donald Trump die bij de rechtbank arriveert in een jurk die helemaal geen jurk is. En dat ie dan ook nog dat hele roteind is komen lopen. Helemaal vanuit Florida. Zonder te smokkelen. Dat hij niet al na tien minuten op een golfkarretje is gestapt. Gandhi is ook nooit op een golfkarretje gestapt. Dat zou me wat zijn geweest. Dat hij die tocht van 400 kilometer dwars door India had afgelegd op een golfkarretje. Dat zou hem de Lance Armstrong van de Indiase Onafhankelijkheidsbeweging hebben gemaakt. Niet dat ik hiermee wil suggereren dat Donald Trump onder de doping zit. Hoeft ook niet. Trump kan niet eens fietsen. Die zou zelfs van een hometrainer vallen. Trump is niet zo van de lichaamsbeweging. Wat ik er van begrijp is dat hij zelfs het masturberen heeft uitbesteed. Dan ben je wat aan de luie kant. Vind ik. Een rare piemel. Schijnt hij te hebben. Een hele gekke penis. Zou eruit zien als een paddenstoel. Compleet met een zwaaiende kabouter die onder de rode stippen zit. Vlekken. Rode vlekken. Kabouter Oppenheimer. Koosnaampje. Niet dat ik daar fotografisch bewijs van heb. Van die paddenstoel. Maar je hoort weleens wat. En die informatie deel ik vervolgens maar al te graag met mijn lezers. Want zo ben ik. De vriendelijkheid zelve. Word niet altijd goed begrepen. Maar dat geeft niks. Is toch een beetje het lot van het stabiele genie. Die ziet nu eenmaal dingen die niemand anders ziet. Dat inzicht maakt ons vaak tot hele eenzame mensen. Geeft niks. Je krijgt er ook veel voor terug. Geslachtsziektes. Onbegrip. Een atoomoorlog. Want dat kan dus ook nog steeds. Dat er binnenkort kernwapens gebruikt gaan worden. Omdat we die nu eenmaal overal nog hebben rondslingeren. En er zijn altijd mensen die dan denken: ‘Ach. Het zou toch ook zonde zijn om die zomaar weg te gooien.‘

Zal wel even een dompertje zijn. Voor de mensheid. Voor het milieu. Voor het komende theaterseizoen. Voor Carice van Houten. Voor Heineken. Voor Barbie. Toch denk ik dat we even door die zure paddenstoel heen moeten bijten. Want dat al die kernwapens pas gebruikt gaan worden door toekomstige generaties, die daar zelf nooit ook maar ene rotcent in geïnvesteerd hebben, dat is pas echt een ondraaglijke gedachte.

Dat snap ik.

Met welke kandidaat-premier de BBB de verkiezingen in moet gaan? Prins Bernard! Echte verbinder. Een jager ook. Lekker voor de achterban. En heel goed op hakken. Prins Bernard kan niet meer? Want? Oh. Doe dan maar Marga Bult. Dat is internationaal ook een hele goeie. Die komt weleens in Brabant. Spreekt zo goed als accentloos Twents. Weet van alles wel iets. Is viroloog, cardioloog, binnenvaartschipper, ruimtevaartdeskundige, hulppiet, halalslager, quantummechanicus, blikspuiter, hersenschuddingschirurg en uitermate bescheiden als daar ook maar enigszins aanleiding toe is. Kan op tafels dansen na verkiezingsoverwinningen zonder dat ze daar iedere keer bij verongelukt. Marga mag niet? Van wie niet? Wie is Gert Jan Oplaat nou weer? Die was toch van Wilders?

Moet het per se een Nederlander zijn? Mij lijkt een Chinees ook wel wat. Wat te denken van de eigenaar van de Wok van Weerselo? Meneertje Hu. En dat Meneertje Hu ons dan helpt om 1,3 miljard Chinezen aan de Nederlandse karbonade te krijgen. Hebben we inderdaad veel meer stallen nodig. Almere kan toch tegen de vlakte? Of Groningen. Dat ligt al tegen de vlakte. En waarom die varkens niet fokken op het water? Kunnen we daar geen containerschepen voor in gaan zetten? De Drijvende Stallen van Ameland. Die mogen ook gewoon in de fik vliegen. Dat moet toch te verkopen zijn? Van de BBB naar de BBQ. De partij van de kleine stapjes.

Henk Bleker. Ook een hele goeie. Bleker. Witter. Blanker. Je suggereert van alles en bedoelt er vervolgens helemaal niks mee. Dat vindt het electoraat heerlijk. Natuurlijk zijn er dan mensen die beginnen te mekkeren over een stukje belangenverstrengeling maar de mensen die beginnen te mekkeren over een stukje belangenverstrengeling zijn altijd mensen die zelf niet in staat zijn tot het regelen van hun eigen stukje belangenverstrengeling. Laten we wel wezen. De BBB koppelen aan belangenverstrengeling is hetzelfde als de NASA koppelen aan de ruimtevaart. Of Rutte aan een geheugentrainer. Of zoiets.

Sylvana Simons? Dat zou een hele gewaagde keuze zijn. Zou ik graag eens op klompen zien. Dat ze dan de Driekusman danst bij het slavernijmonument. Echte bruggenbouwer. Je hoort de naam Mat Herben ook heel vaak voorbij komen. Net als Hekking. En Thijs Römer. Die trekt jong volk. Of die leert jong volk trekken. Een naam die heel erg lekker ligt bij de vrijgezellen in de boerenachterban is de internationaal gerenommeerde actrice Kim Holland. ‘Den kan donders boet’n de bokse denk’n!’ En dat is ook zo.

Als het maar geen intellectueel wordt. Die geruchten gaan ook rond. Dat het iemand gaat worden met een opleiding. Als de BBB voor iemand kiest met een opleiding dan voorspel ik dat ze het zoveelste volslagen gemarginaliseerde kutsplinterpartijtje gaan worden. Nederland heeft het helemaal gehad met al die zogenaamde mensen met een opleiding. Een veterstrikdiploma. Daar ligt wat mij betreft de grens.

We zoeken dus een televisiepersoonlijkheid. Aaibaar. Alles weg lachend. Volop ervaring in de internationale handel. Met heel veel vrije tijd.   

Frank Masmeier.

‘O! Pinipeiling! O! Pinipeiling!’ Wat een ontzettende rare taal. Toch?  ‘O! Pinipeiling!’Klinkt als een korte, afgemeten monoloog uit een Vlaamse pornofilm. ‘O! Pinipeiling! Ik kom in uw smoeltje! ’ En dan weer door met een scene waarin 41 bouwvakkers, een bevallige edoch super fitte jongedame in makkelijke kledij, twee zakken overrijpe perziken, zelfgebakken frieten (zonder saus!) en een kapotte VanMoof een rolletje spelen.

Ik weet het. Het is puur uit verveling. Meneertje Manuel ziet ze voorbij komen, die opiniepeilingen en de totale onzin die ze proberen te verkopen en ja, dan schiet de fantasie weleens op hol. Ik las dat Pieter Omtzigt op 38 zetels staat in de peilingen. 38! En hij heeft het al zo druk. Wat denkt het electoraat eigenlijk? Dat Pieter ergens in zijn garage nog 37 andere Pietertjes paraat heeft staan? Weten ze wel dat met een stem op Pieter ook ene Jonathan en ene Charlotte de kamer in kunnen komen donderen? En een Gert Jan. Of een Iebeltje.

Misschien wel 3 Henken. 3! Waarom zou je in godsnaam 3 Henken willen? Dat is toch verwarrend? Ik vind 1 Henk al op het randje. En is het niet verstandig om eerst even op een partijprogramma te wachten? Misschien wil Pieter om het te vieren wel 38 windmolens in het Volkspark plaatsen. Of alleen nog maar asielzoekers die rechtsdragend zijn om zo het nareizen duchtig in te perken. En wie moet dan straks de minister van Financiën worden? Iebeltje? Want die is best wel handig met cijfers. Heeft jarenlang de boeken gedaan van Naturistenvereniging De Kale Vijg.

En dat een collega van de Yoga gevraagd wordt voor Defensie. Jonathan de Vriendt. Een hele zachtaardige man met trekjes in een of ander spectrum die altijd veel te schrikkerig reageert op harde geluiden en daarom de gehele regeerperiode thuis in de kelder blijft zitten werken aan de wereldvrede door het aquarellen van met hun seksualiteit worstelende houtduiven. Willen we dat eigenlijk wel? Als kiezers? Dat we straks Henk Omtzigt op Landbouw krijgen. Want Henk Omtzigt heeft konijnen. Nou ja. De dochter van Henk Omtzigt heeft konijnen. Had. Had konijnen. En dan een andere Henk Omtzigt op Onderwijs. Want zelf ook naar school geweest. Natuurlijk ook nog een Henk Omtzigt op Buitenlandse Zaken. Henk Omtzigt uit Glanerbrug Oost. Dat zou een hele goeie zijn. Die rijdt altijd in 1 ruk met zijn caravan naar Piano Porlezza helemaal in het noorden van Italië. Die is wel wat gewend. Spreekt ook zijn talen. Twee. Nederlands en Twents. Dan doen we Rob en Anneke Omtzigt op Sport. Die bridgen. En Freek Omtzigt op Natuur en Milieu. Die komt weleens buiten. Binnenlandse Zaken gaat naar Sjon Omtzigt die daar toch al woont. Als Staatssecretaris voor Integratie doen we Mohammed Omtzigt. Al zal dat wel even zoeken worden.

Hoeven we tot slot alleen nog maar mensen vinden voor Veiligheid en Justitie. Doe maar Jan en Annie Omtzigt uit Canada. Zien we die ook nog eens.

Het is natuurlijk wel gewoon allemaal de schuld van de vrouwen. Het smelten van de poolkap. Dunner wordend haar. Kutweer. Een erectie. Geen erectie. Onzijdige verkeersongelukken. Stijgende parkeertarieven op berghellingen. De nogal aan de korte kante levensverwachting bij eendagsvliegen, plofkippen en dodo’s. Het is de schuld van de vrouwen. Allemaal.

Net als couscous. Scheef hangende dakpannen. Zwarte gaten. Buikvet. Loopgraven. Loopneuzen. Looprekken. Lekke looprekken. Het totale gebrek aan organisatiegraad onder Limburgse Mergelgrot Anarchisten. Limburg zelf. De razendsnelle stofwisseling als gevolg van extreme verslavingsgevoeligheid onder Colombiaanse Papaver Slakken. Ajax. Het is de schuld van de vrouwen.

En wat te denken van lysdexie. Aardappelmoeheid. Aardappelneuzen. Aardappelmeeëters. Fruitvliegjes op de groente. Kernrampen. De Oerknal. De btw op aambeienzalf. De 81-jarige oorlog. Hele lelijke kunstheupen. Onze sterfelijkheid. De krapte op de woningmarkt in Marioepol. De hallucinerende aanval op het wokisme door de Krant van Wakker Nederland zelf. Anorexia ten gevolge van stress onder snelwandelende takken. Het centrum van Markelo. Een constante en penetrante brandlucht iets buiten Usselo. Ontbossing. IKEA. Schaamluis. Oorsuizen. Kwetsuren ten gevolge van spreekkoren in religieuze bolwerken. Hun schuld.

Parachutes die niet open gaan omdat ze nog in de verpakking zitten. Bedorven etenswaren in de bedrijfskantine van de Keuringsdienst van Waarde. De uitzichtloze situaties in zowat alle familiegraven. Doodsbedreigingen aan het adres van Jezus Christus. De ondraaglijke achterlijkheid van ons bestaan. Een sok in je gat. Iemand van de gemeente die het gras maait in Erve Asito. En vooral het op de wereld zetten van die voortdurende tsunami aan de meest verschrikkelijke miezerige misogyne mannetjes die je maar verzinnen kunt. Wij mannen zijn jullie schuld. En daar moeten jullie echt eens mee op gaan houden.

Gooi ons gewoon weg met het badwater. Slinger ons aan onze treurige wormvormige aanhangsels over de schutting. Verleg de grens van legale abortus bij de mensenmannetjes naar 67 jaar, twee weken en drie dagen. Zet ons niet langer op de wereld maar bij het vuilnis. Ontwikkel een acute testosteron allergie. Heb niet langer meelij met ons. Stap over op kweekvlees. Red de soort. Halveer de mensheid. Leer ons nederigheid. Wees beter dan ons. Want laten we wel wezen. Je hebt geen kloten aan onze kloten. Die zitten alleen maar in de weg. Klam zwetende in een hinderlaag liggende patronen des verderfs. Meer is het niet. Zet de schaar er in. De botte bijl. Versla ons met ons eigen gereedschap. Rij ons in de soep. Duw ons in een sloot. Pest ons weg. Het is klaar. Wij zijn klaar. Wij zijn af. Verlos ons van onze schulden. Ons stompzinnige geweld. Onze blinde haat. Onze voortdurende jacht op volstrekt overbodige overvloed. Maak er korte metworsten van. Sloop onze heilige huizen die niks anders zijn dan jullie gevangenissen. Weiger ons. Schrap ons. Streep ons weg. Radier uns aus.

En op dat glorieuze moment, waarop de vrouw stopt met het maken van de man, zal geen man ooit nog kunnen beweren dat de vrouw het er zelf naar gemaakt heeft.