In ons dorp

Er zijn jongens in mijn dorp die harddrugs verkopen aan andere jongens in mijn dorp. Misschien ook aan een paar meisjes. Maar dat denk ik niet. Meisjes hebben die drugs niet nodig. Meisjes zijn de baas in mijn dorp. Zoals ze de baas zijn in al mijn dorpen. Ik wil hier niet de moraalridder uithangen. Drugs zijn al zo oud als de weg naar Gomorra. Wat me steekt is de mentaliteit. De drugs worden niet verkocht om mijn jongens een nieuw inzicht bij te brengen. Het gaat hier niet over The Doors of Perception. Het gaat hier over een paar rijkeluiskinderen die met hun scrupuleuze vader als lichtend voorbeeld snel geld willen verdienen over de rug van een paar arbeiderskinderen. En terwijl mijn collega Freek de Jonge zich helemaal op het eind sterk maakt voor het welzijn van zijn Groningers wil ik me helemaal aan het begin sterk maken voor mijn dorpelingen. Coke is kut. Drink een biertje. Het liefst iets Belgisch. Grolsch mag ook. Top het af met een joint. En daarna een Saridon. Maar weet dat je met je verslaving aan coke uiteindelijk onherroepelijk verhuist naar Goor. Ik heb ergens wel iets van bewondering voor de internationale drugsscene. Of het nu vanuit Colombia is of vanaf Mars. Ze hebben inmiddels iedere uithoek in de wereld bereikt met hun handel. Vooral de armen zijn vatbaar. De grootste schande van onze tijd is dat we geen duidelijk sociaal-democratisch geluid voor handen hebben om het populisme het hoofd te bieden. En ik heb niks tegen het populisme. Alleen maar net iets meer met de sociaal-democratie. Het is niet anders.
Op het moment dat alles beslist werd probeerde Lodewijck Ascher het volk te paaien met een papa-dag. En daar kunnen we lacherig over doen. Ascher is dus een sociaal democraat die nog nooit gewerkt heeft voor zijn centen. En dat wreekt zich. Er is niks mis met de sociaal-democratie. En alles met zijn lijsttrekkers. Als de PVDA ooit serieus wil onderzoeken waar de komende nederlaag vandaan komt, ga die verkiezing niet in met een man genaamd Diederick. En als het water aan de lippen staat is Lodewijck een meer dan stompzinnig alternatief. Het is niet de partij van de arbeid. Het is de partij van de arbeiders.