Dat lijkt mij ook wel wat, als een hedendaagse variant op Rambo een paar politieagenten ontwapenen en me dan verstoppen. In het Sterrebos. Dat ze dan met 1500 man en een heleboel honden gaan zoeken. En dat ze me dan niet kunnen vinden. Moeten we wel even afspreken dat niet alle 1500 politieagenten tegelijkertijd gaan zoeken. Zo groot is het Sterrebos namelijk niet. Het zou funest zijn voor de beeldvorming, 1500 politieagenten in polonaise. En ik dan voorop. Verlies je toch een stukje gezag. Natuurlijk krijg ik nu al commentaar van mensen die beweren dat ik het nog geen weekend vol zou houden in het Sterrebos. Ik zou niet weten waarom. De Spar is maar 5 minuten lopen. En nee. Ik heb nog nooit een geweer vastgehouden. Ik hoef dan ook niet zelf een ree of een konijn te stropen. Die bestel ik gewoon bij slager Kastelein. En bij Irma mag ik die vast even opwarmen.

Mensen die er verstand van hebben zeggen dat de grootste uitdaging het gevecht tegen de eenzaamheid zal zijn. Dat zal ook wel meevallen. Zo heb ik de eerste dag waarop ik uit handen probeer te blijven van die enorme politiemacht ’s avonds al een optreden. Op Vlieland. En 1500 politieagenten die allemaal nog bij Doeksen last-minute een overtocht willen boeken, dat gaat hem niet worden.  Ook dan zullen er mensen zijn die zeggen dat dit niet eerlijk is. Maar daar heb ik lak aan. Meneertje Manuel heeft daarnet 4 politieagenten hun pistolen ontfutseld, het gaat hier niet over eerlijk, het gaat alleen nog om overleven. Ik zit nu te denken om stiekem naar Terschelling te gaan. Dat ik ze met dat zogenaamde optreden op Vlieland op een dwaalspoor heb gebracht. Al kan het natuurlijk ook zijn dat de man of vrouw die de leiding heeft over mijn klopjacht deze krant aan het lezen is. Schiermonnikoog! Meneertje Manuel zit op Schiermonnikoog! En dan zit ik natuurlijk niet op Schiermonnikoog. Want ik ben een boefje. Het zou ook zo maar kunnen zijn dat ik me achter een boom heb verstopt in het Nijenhuis. Helemaal aan de andere kant van mijn dorp. Dat verwachten ze nooit.

Ik heb inmiddels besloten om me schuil te gaan houden in het Zwarte Woud. En ik roep al mijn lezers op hetzelfde te gaan doen. Het zou toch geweldig zijn als we eind Augustus met meer dan honderduizend eenzame, getormenteerde zielen door die bossen paraderen. Dat we halverwege de klopjacht de rollen omdraaien en achter de politieagenten aan gaan rennen. Want zo is het natuurlijk ook nog eens een keer. Als de overgrote meerderheid van een bevolking krankzinnig gedrag vertoont, zal dat krankzinnige gedrag zeer snel worden omgezet in beleid.

Dat is toch wel een terugkerend fenomeen in de geschiedenis van de mens. De oorlog tussen de rede en de onrede. We hebben in ieder geval iets te kiezen.