Jules Deelder is dood. Ik zeg het maar even. Voordat u straks tijdens het jaaroverzicht van uw stoel valt van verbazing. Jules Deelder is dood. Of zijn overlijden iets te maken heeft met het oppakken van Ridouan Taghi weet ik niet. Jules Deelder was woonachtig in Rotterdam. Voor een beetje dope kon hij natuurlijk gewoon even naar de haven fietsen. Niet dat Jules Deelder ooit op een fiets zou gaan zitten. Jules was geen wielrenner. Jules was een dichter. En nu is ie dood. Ik ga hier niet de vriend van Jules Deelder uithangen. Ik ben Rob Jetten niet. Wel heb ik Jules Deelder naar alle waarschijnlijk weleens ergens ontmoet. In Rotterdam. Want Jules Deelder kwam uit Rotterdam. Ik zeg het maar even. Dat u niet denkt dat Jules Deelder in Enschede geboren is. Dat is Jan Cremer. En Jan Cremer is nog niet dood. Dat komt nog. En ook Jan Cremer heb ik naar alle waarschijnlijkheid weleens ergens ontmoet. Misschien wel in Rotterdam. Dat zou dan wel heel erg toevallig zijn. Dat ik Jan Cremer misschien wel ben tegen gekomen in Rotterdam en daar aan herinnerd wordt in de week dat Jules Deelder overleed. Wonderlijk toch hoe alles en iedereen met elkaar in verbinding staat. Met mijn broer ben ik regelmatig over de Van Brienenoordbrug gereden. Net als Jules. Ik mag Jules zeggen. Ik mag overigens ook Freek zeggen. Maar dat slaat natuurlijk helemaal nergens op. Om Freek te zeggen tegen Jules. Freek is overigens ook nog niet dood. Die is nu aan het touren met Suzan. Ik weet niet goed wat ik daarvan moet vinden. Ik vond hem met Bram leuker. Niet heel veel leuker. Een beetje. Bram is wel dood. Die had een te groot hart. Kan gebeuren. Net als Huub. Huub heeft ook een groot hart. Maar Huub leeft nog. Misschien wel dankzij dat grote hart. Raar toch. Dat bij de ene mens het grote hart leidt tot een vroege dood en bij een ander tot het eeuwige leven. Daar moeten we maar niet al te lang over nadenken. Krijg je alleen maar stoornissen van. Er waren veel warme woorden voor Jules Deelder. Omdat hij dood was. Iedereen vond het jammer. Ik heb alleen Bart Chabot niets horen zeggen. Eerst vond ik dat nogal kinderachtig van Bart Chabot. Totdat ik las dat hij ook al dood was. En ja. Dan houdt het op. Ik hoorde iemand zeggen dat de dood van Jules Deelder de schuld was van Jesse Klaver. Want die was weleens in Rotterdam geweest. En ja. Daar was eigenlijk geen speld tussen te krijgen. Jesse Klaver leeft. Nog wel. Maar het lijkt het me verstandig dat hij binnenkort zijn trekkerrijbewijs gaat halen. Moet hij wel op een elektrische trekker gaan zitten. Anders zou het hypocriet zijn. Iemand zou daar een schitterend stukje poëzie over kunnen schrijven. Maar ja. Dat kan niet meer. Want Jules Deelder is dood.