Om mijn solidariteit met het Chinese volk te onderstrepen zit ik nu al bijna drie weken iedere avond bij de Wok van Stokkum. Ik zit daar elke avond in mijn eentje. Andere klanten laten het afweten. Het personeel is in geen velden of wegen te bekennen. Sterker nog. Er is helemaal geen Wok van Stokkum in Stokkum. Veel veiliger kun je echt niet uit eten gaan. Toch vind ik het belangrijk om mijn medeleven met de Chinezen in de praktijk tot uitdrukking te brengen. Was het niet John F. Kennedy zelf die ooit de legendarische woorden sprak: ‘Ich bin ein Chineze.’ Nee. Dat was iemand anders.

Ondertussen hebben de eerste gevallen van besmetting ook de Nederlandse samenleving bereikt en ja, daar mogen we best een beetje trots op zijn. Het zou toch van de zotte zijn geweest als een zeevarende handelsnatie als de onze het grenzeloze coronavirus bespaard zou blijven. Ik weet dat er een heleboel Nederlanders zijn die echt helemaal niks meer met de rest van de wereld te maken willen hebben, zelfs die boreale angsthazen moeten toch erkennen dat het goed voelt om deel uit te maken van een groter geheel. We worden genoemd! Op het moment dat ik dit schrijf hebben we te maken met twee besmettingen. Dat is niet veel. Nog niet. Want gelukkig heeft 1 van de slachtoffers carnaval gevierd in Tilburg. Ik wil hier niet onnodig paniek gaan zaaien. Daar hebben we de sociale media voor. Wel kunnen we er van uit gaan dat nog voor de zomervakantie heel Noord Brabant zonder bevolking zal zitten. Het is niet leuk voor de Brabanders. Maar wel voor de Groningers. Die kunnen daar dan mooi aarbevingsvrij naar toe verhuizen. We kunnen dan meteen twee vliegen in 1 klap slaan door de gehele Brabantse varkensindustrie op te doeken. We lossen daardoor direct het stikstof-probleem op zodat we weer met 130 kilometer per uur naar de Wok van Stokkum te racen. En een slimme ondernemer zou daarop kunnen anticiperen en daadwerkelijk een Wok van Stokkum uit de grond stampen. Uw dood. Mijn brood. Sambal bij? We kunnen wel doen alsof alle mensen deugen, er zijn er ook altijd genoeg om te profiteren van de ellende van een ander. Het is dus zaak om net iets eerder te profiteren dan de rest. Zo is Meneertje Manuel inmiddels begonnen met de verkoop van Het Allerlaatste Mondkapje. Het Allerlaatste Mondkapje ligt sinds afgelopen week bij Sotheby’s en ik heb daar inmiddels een bod op mogen ontvangen van een kleine 700.000 euro. Nog niet helemaal het streefbedrag maar we komen in de buurt.  Ik hoop uiteindelijk op een bedrag van rond de 768 miljard euro waarmee ik de ellende van de vluchtelingen op Lesbos hoop te verlichten. De mensheid sjokt nu eenmaal van tragedie naar tragedie. Alles wat we nog kunnen doen is het gat van de ene ramp dichten met de opbrengsten uit een andere.