Om onze lieve vrienden en vriendinnen van de verpleging een hart onder de riem te steken besloot Meneertje Manuel om deze week maar eens een chirurgische ingreep te ondergaan. Niks ernstigs. Een soort van geslachtsoperatie. En nee. Ik ga op dit moment niet door het leven als Mevrouwtje Manuel. Laat ik het zo zeggen. Er zat iets dat daar niet hoorde te zitten en nu zit dat er niet meer. Ik begrijp dat ik hiermee uw nieuwsgierigheid alleen maar groter heb gemaakt en daar ben ik blij om. Omdat ik nog nooit eerder onder het mes ben geweest, koos ik voor een volledige narcose. Ik ben als jongen van de Rock en Roll natuurlijk uitstekend op de hoogte van de werking van verdovende middelen en ik had me dan ook voorgenomen om als allereerste mens ooit de narcose buiten werking te stellen en klaarwakker te blijven. Dat plannetje mislukte jammerlijk. Ik kan me alleen nog het grijnzende gezicht van de anasthesist herinneren die me vroeg of hij in mijn wekelijkse column terecht zou komen en daarna ging het licht uit. Het zou best kunnen dat ze me op de operatietafel dwars door Almelo hebben gereden, ik kan me daar niks van herinneren. Als er mensen zijn die daar video-opnames van hebben gemaakt, die mag u van mij op alle sociale media plaatsen. Ik ben artiest. Alle beetjes publiciteit zijn meegenomen. Over de mensen van het ziekenhuis kan ik kort zijn: alle hulde! Het is niet dat ik volgende week alweer een operatie bij ze ga boeken, ze hebben het daar al druk zat, maar mocht ik ooit weer eens in hun helpende handen geraken, ik zal ze fluitend begroeten. Eerder deze week las ik een interview met een aantal verpleegkundigen die hun kritiek op de huidige stand van zaken niet onder stoelen of banken staken. Vooral de opmerking van 1 van hen die ooit een manager hoorde praten over ‘de poppetjes’ en pas na een kleine tien minuten in de gaten had dat het bij ‘de poppetjes’ ging over het verplegend personeel bleef hangen. Ik denk namelijk dat daarmee de essentie van de maatschappelijke crisis waar dit ontzettende gave land in is terecht gekomen heel exact onder woorden is gebracht. Wij zijn geen poppetjes. Wij zijn mensen. En het gaat niet altijd om meer geld. Het gaat vooral om meer waardering. Er staat geen robot aan je bed. Maar een mens van vlees en bloed. Er staat geen robot voor de klas. Maar een mens vol liefde en idealen. In het moderne Engeland, dat al jaren bezig is met een diepe val in een oneindig konijnenhol, heeft Labour nu het plan uit de kast gehaald om te breken met het neo-liberalisme en terug te keren naar de sociaal-democratische basis. Ook dat is een systeem dat niet onfeilbaar is. Maar als het dan toch mis gaat dan is het in ieder geval niet de schuld van de markt. Maar van de mensen. En dat lijkt me toch net even iets dragelijker. 

De doorsnee lezer van de Tubantia kent Meneertje Manuel als een man van het redelijke midden. Omdat ons land van de binnenlandse spanningen bijkans uit elkaar klapt heb ik dan ook het volgende voorstel. Als we nu eens afspreken dat alle Sinterklaas-optochten zich vanaf nu verplicht moeten houden aan een minimale snelheid van 100 kilometer per uur. Ik heb de proef op de som genomen en ik kan u verklappen dat bij een snelheid van 100 kilometer per uur het verschil tussen een originele Zwarte Piet en de moderne Roetveeg Piet met het blote oog niet meer waar te nemen is. Bijkomend voordeel is ook nog eens dat de gemiddelde Sinterklaas-optocht niet langer zal duren dan 2 minuten en 34 seconden en dat levert voor de rest van de zaterdag een significante economische winst op. Natuurlijk moeten we dan wel even gaan zorgen voor Vervangend Geneuzel voor al die Kick Out Zwarte Piet-activisten. Mischien zouden die allemaal suppoost kunnen worden bij ADO Den Haag. Lijkt me een uitgelezen mogelijkheid om het racisme bij de wortel aan te pakken. Omdat we met die minimale snelheid van 100 kilometer per uur een enorme tijdwinst boeken is het ook nog eens mogelijk om alle Sinterklaas-optochten in de provincie Overijssel te laten uitvoeren door één en hetzelfde team. Niet alleen goed voor de continuïteit maar ook nog eens een zegen voor het milieu. Als we maar 1 vervuilende Sinterklaas-optocht de weg op sturen scheelt dat op jaarbasis zoveel vervuilende stikstof dat Annie Schreijer-Pierik zomaar 2 nieuwe vleesvarkentjes aan kan schaffen. U merkt dat ik met deze oplossing werkelijk iedereen tevreden ga houden. Wel moeten we even uit gaan vogelen hoe we de mijter van Sinterklaas op zijn plek gaan houden. Dat die niet nog in Hengevelde ligt terwijl de optocht al in Balkbrug is aangekomen. Misschien een stukje kaffer-tape. Omdat er ook bij deze oplossing mensen zullen zijn die vinden dat een Sinterklaas-optocht met 100 kilometer per uur geen recht doet aan een oer-Hollandsche traditie, staan overal in Overijssel grote televisieschermen waarop voortdurend herhalingen zullen worden uitgezonden. Dit lijkt me een prachtige klus voor RTV-Oost. Ik geef het u op een briefje, als we de optocht van Sinterklaas er met 100 kilometer per uur door heen jagen is iedere discussie volkomen zinloos. Om het eens op z’n Twents te zeggen: ‘Ie hebt gewoon gin tied van dramm’n..’ Natuurlijk kunnen we deze regel ook gaan toepassen op onze andere Nationale Feestdagen. Al voorzie ik met het voorstel om de kruisgang van Jezus met 100 kilometer per uur te laten plaatsvinden wel weer een woedende ingezonden brief. En dat is nou net niet de bedoeling. Ik zoek dit keer naar het compromis. Naar een Nederland waar we het allemaal op exact dezelfde manier gezellig hebben. Heel veel onvree in ons land zou worden veroorzaakt doordat de mensen alle veranderingen niet meer bij kunnen benen. Dat is onzin. Het gaat gewoon nog niet snel genoeg. 

En opnieuw is Nederland ontsnapt aan een Verschrikkelijke Terroristische Aanslag. Deze keer ging het maar net goed op Schiphol. Een vals alarm. Al zijn er genoeg landgenoten die zelfs een vals alarm al meerekenen als een daadwerkelijke aanslag. Want ja, het is nou niet dat we echt omkomen in de aanslagen. Wat ik er van begreep was er een piloot die op het verkeerde moment op het goeie knopje drukte. Of het ging om een stagiair die op het goeie moment op het verkeerde knopje drukte. Er was in in ieder geval niks aan de hand. We leven echter in het Tijdperk van ‘Dat Maak Ik Zelf Wel Uit’ en zo las ik op Twitter dat er sprake was van drie terroristen die met messen een vliegtuig aan het kapen waren en dat er zelfs al een F16 het luchtruim was ingestuurd om de rest van de bevolking te beschermen. Er werd zo hier en daar voorzichtig opgeroepen om niet zomaar onbevestigde berichten te verspreiden, maar dat is al net zo’n hopeloze opdracht als een Rotterdammer vragen om de verwachtingen rond Feyenoord een beetje te temperen. Meneertje Manuel dacht er ondertussen het zijne van. Zo ben ik wel klaar met dat hele Twitter. Je weet dat er ooit nog eens echt iets verschrikkelijks gaat gebeuren en ik heb geen zin om dan een buiging te maken voor al die wakkere landgenoten die al honderden keren de boel hebben lopen bedonderen met hun nepnieuws om dan helemaal op het eind van hun troosteloze bestaan alsnog een puntje te kunnen maken.  En laten we wel wezen. Meer dan het maken van een puntje is het niet. Dat voortdurende wijzen met het vingertje. Dat keer op keer de verantwoordelijkheid voor wandaden aan de andere kant van de wereld neerleggen bij Nederlanders die niet behoren tot je eigen favoriete volkspartij. Dat gehamer op linkse wegkijkers en rechtse blindgangers. Er is geen lid van D66 die aanwezig was bij de oprichting van de Islamitische Staat. En er is geen VVDer die stond te juichen bij het veroorzaken van doden onder de burgerbevolking. Ik had ooit het idee dat de sociale media zouden zorgen voor veel meer wederzijds begrip op een mondiale schaal. Dat we in direkt contact met een ander mens aan een hele andere kant van de wereld op een wonderbaarlijke manier dichterbij zouden komen. Ons onverwoestbare groepsdenken zorgt er echter voor dat zowat alles binnen de kortst mogelijke tijd veranderd in een Buurtwacht-app. Er zijn mensen genoeg die nog steeds geloven in de zelfreinigende werking van de sociale media. Meneertje Manuel is er niet gerust op. Iemand als Goebbels wist al dat je met het voortdurend herhalen van dezelfde leugen kunt komen tot een wonderbaarlijke nieuwe waarheid, een alternatieve werkelijkheid. Goebbels was een ‘Herr und Meister’ geweest van de nationaal-socialistische-media. Iedere ochtend zou hij beginnen met een: ‘Heil Twitler!’

Om dan systematisch de rode hartjes in kaart te brengen. 

Er hing een meneer van Amnesty International aan de lijn. Of ik bereid was om een paar teleurgestelde vrouwen van de Islamitische Staat in mijn huishouding op te nemen. Ik vroeg of dat met of zonder bijpassende bomgordel zou zijn. Dat vond die meneer van Amnesty een zeer impertinente vraag. Ik vroeg hem wat impertinent was. Is dat een soort van lekkage? Maar dan niet van de urine maar van het hersenvocht? De meneer van Amnesty werd boos en hing op. Ik vond dat uitermate onbeschoft. Maar hij zette me wel aan het denken. Moet een vrouw die zich schuldig heeft gemaakt aan de meest verschrikkelijke misdaden worden berecht in het land van haar geboorte? Het lijkt me van wel. Het blijft tenslotte een Nederlandse staatsburger en in Nederland nemen we nu eenmaal graag onze verantwoordelijkheid. Aan de andere kant begon ik te twijfelen. Het gaat hier tenslotte om een Nederlandse staatsburger en in Nederland schuiven we nu eenmaal graag onze verantwoordelijkheid van ons af. En wat voor straf verdient een vrouw die haar man heeft geholpen bij het verkrachten van een Jezidi? Opsluiten in een kennel vol herdershonden? Of toch maar liever de aanpak met de zachte handschoen om verdere radicalisering te voorkomen? Ook bestaat er een kans dat een naar Nederland gevluchtte Jezidi oog in oog komt te staan met een terroriste die hand en spandiensten verleende bij het verkrachten van diezelfde Jezidi. Dat moeten we toch ook niet willen in ons land. Maar ja. Moeten we dat dan wel willen in een ander land? En wat gaan we doen met de kinderen? Het is toch uitermate lastig om een drie-jarige peuter verantwoordelijk te houden voor het walgelijke gedrag van de ouders. Ik weet dat er genoeg Nederlanders zijn die pasgeboren peuters in het voormalige kalifaat zo snel mogelijk van een flatgebouw willen flikkeren voordat ze daadwerkelijk schade gaan veroorzaken in het Vrije Westen. Dan schep je natuurlijk wel een precedent en dan zal iemand ook heel voorzichtig de kleinkinderen van De Beul van Amersfoort het slechte nieuws moeten brengen. En wat nou als die Beul van Amersfoort helemaal geen kleinkinderen heeft? Moeten we onze oprechte gevoelens van wraak dan op een paar willekeurige dreumesen botvieren? En wat is er eigenlijk oprecht aan een gevoel van wraak? Misschien is de gemiddelde Nederlander wel helemaal niet in staat om een zorgvuldig antwoord te geven op deze verschrikkelijk lastige dillema’s. We zouden dat soort problemen beter uit kunnen besteden aan mensen die daar voor gestudeerd hebben. Ik zit nu opeens te denken aan een soort van rechterlijke macht. Met advocaten en officieren van justitie die we toevertrouwen met deze uitzonderlijk zware taak. En dat je daar dan een opleiding voor moet volgen. Natuurlijk sluit je met deze maatregel uit dat de onderbuik regeert. Dat moet dan maar. Een mens kan tenslotte niet overal verstand van hebben. 

Ook Meneertje Manuel gaat binnenkort naar Den Haag om op het Malieveld te demonstreren. Ik heb nog niet echt een specifiek onderwerp waar ik mij heel erg druk om zou willen maken, mijn maatschappelijke belangstelling is nogal aan de brede kant. Ik zit dan ook te twijfelen tussen een Landerige Demonstratie Tegen Zomaar Iets of een Hele Grote Nederlandse Beweging Tegen Alles. Het voordeel van een Landerige Demonstratie Tegen Zomaar Iets is natuurlijk dat ook dit keer de mensen die geen enkele reden tot klagen hebben een keer in de benen kunnen komen. Toch een beetje een vergeten groep. U zou dan kunnen denken aan mensen die 1 keer per jaar worden overvallen door een vederlichte ergernis. Een vreemde haar in de wasbak. Een chocoladereep van 79,97 gram terwijl er toch echt 80 gram op de verpakking stond. Buienradar die er op 22 Augustus 2015 maar liefst een halve graad naast zat. Wezenlijke dingen. Maar niet wezenlijk genoeg om met een kwart miljoen landgenoten een Haagse parkeergarage te beschadigen. Of ik organiseer een Hele Grote Nederlandse Beweging Tegen Alles. Voor de Boeren. Tegen de Boeren. Voor het Onderwijs. Tegen het Klimaat. Voor de Koerden. Tegen de Moslims. Voor de Koerdische Moslims. Tegen Buienradar. Voor de Stikstof. Tegen de Vrijheid van Meningsuiting. Voor Zwarte Piet. Tegen Rascisme. Tegen Racisme. Voor Spellingcontrole. Tegen het Onderwijs. Voor de Windmolens. Tegen Don Quichotte. Het zou zo maar een dag kunnen worden waarop bijna iedere Nederlander zich op het Malieveld bevind. Ook leuk voor de mensen die met 0,15 kilometer per uur over de A12 achter een kleine 50.000 tractoren aanhobbelen. Die zijn opeens onderdeel van zowel het probleem als de oplossing. Ik voorspel een enorme golf aan solidariteit die ons land zal overspoelen. Zo’n dag waarop een onderwijzer in de gaten krijgt dat een boer ook maar een mens is. Zo’n dag waarop een Koerd meteen een pleister op zijn neus krijgt van een Turkse verpleegkundige. Zo’n dag waarop een kunstenaar met een varkenshandelaar telefoonnummers uitwisselt om elkaar een beetje  wegwijs te maken in het aanvragen van een structurele subsidie. Zo’n dag waarop dan eindelijk helder wordt dat maatschappelijk belang een beter woord is voor eigen belang. Natuurlijk zullen er altijd Nederlanders blijven die faliekant tegen een Hele Grote Nederlandse Beweging Tegen Alles zijn. Die staan daar dan gewoon tussen. Ook zullen er zogenaamde democraten zijn die beweren dat zo’n Beweging er al lang is en dat we dat onze parlementaire verkiezingen noemen. Die hebben dan ook gewoon gelijk.  Het is gewoon een heel lekker gevoel om 1 keer per jaar alle Nederlanders met hun totaal verschillende opvattingen en problemen verzameld te zien in het Haagse. Dat we met onze grootste tegenstanders het podium delen en heel hard applaudisseren voor zowel de lamme als de blinde. Ik kan er zelf helaas niet bij zijn. Mijn vrouw wil weten van wie die haar in de wasbak is.  

Er stond deze week een boze brief in de Tubantia. De kop liet weinig aan duidelijkheid over: ‘Manuel beledigt christenen.’ Ik wil hier toch een kleine kanttekening bij plaatsen. De brief was ondertekent door een individu. Zoals ik ook mijn column schrijf onder persoonlijke titel. De kop van de brief had dus moeten luiden : ‘ Manuel beledigt een christen. Ik wil dat toch even gezegd hebben. Dat ik me straks niet, bibberend als een rietje, wachtend op het einde der tijden, moet verstoppen op een afgelegen boerderij in Vasse. Verder wil ik de schrijver van de brief complimenteren. Hij had ook met een trekker mijn voordeur in kunnen rammen om zijn gelijk te halen. Dat hij dit niet heeft gedaan mag worden gezien als een teken van hoop. En ik ben heel erg van de hoop. Zo hoop ik nog steeds dat onze boeren in gaan zien dat het niet Jesse Klaver is geweest die ze de afgelopen decennia keer op keer het mes op de keel heeft gezet. Jesse Klaver heeft nog nooit enige regeringsverantwoordelijkheid gedragen. Het zijn de klassieke politieke partijen die onze boeren dankzij voortdurend gemarchandeer en leugentjes voor agrarisch bestwil naar de rand van de afgrond hebben gevoerd. En ja, vooral het CDA heeft daarin een kwalijke rol gespeeld. En met het noemen van het CDA zeg ik dus niet dat hiermee alle christenen verantwoordelijk zijn. Een paar. Zoals het ook het CDA is geweest die uiteindelijk weinig moeite had met het binnen hengelen van de PVV om zo met de secondenlijm van een gedoogconstructie aan het pluche te blijven plakken. Natuurlijk is dat onsmakelijke machtspolitiek. Macht doet nu eenmaal rare dingen met de mens. Het gevolg is wel dat de Boerenopstand inmiddels politiek is gekaapt door diezelfde PVV en Forum voor Democratie. Niet omdat ze zich ooit iets gelegen hebben laten liggen aan het lot van de boeren. Ze zien alleen een nieuwe mogelijkheid om gratis mee te liften op maatschappelijke onvree. Daar mag je best een beetje boos om worden. Al lijkt het mij beter om die woede bij de volgende verkiezing te gebruiken om nu juist die politieke partijen te straffen die verantwoordelijk zijn voor deze gigantische clusterfuck. En ja. Dat zijn toch echt het CDA, de VVD en de PvdA. Bij deze heb ik dan ook een tip voor de boeren: trap de PvdA in elkaar. Dat is het makkelijkst. Die liggen toch al op hun rug. En bedek vervolgens het handelen van VVD en CDA met de mantel der liefde. Dat zijn nu eenmaal de politieke partijen die de boel al jarenlang aan het verdelen zijn. En was het niet Jezus zelf die ooit de gevleugelde woorden sprak: ‘Divide et impera!?’ Nee. Dat was een Macedoniër genaamd Philippus de Tweede. En hij deed die uitspraak al meer dan 300 jaar voor Christus. Niet alles is Zijn schuld. 

Tachtig procent van de studenten aan de UT kampt met angst en depressie. Ergens heb ik het idee dat dit helemaal niks met het lot van de Koerden te maken heeft. Waarschijnlijk hebben ze meer last van een lullige reactie op hun Instagram-account. Ook lijkt het me niet voor de hand liggend dat al die studenten hun geestelijke zwaarmoedigheid te danken hebben aan voortdurend gesomber over hun toekomst. Het lijken me geen potentiële boeren. En laten we wel wezen. Een student heeft maar 1 enkele zorg over de toekomst: ‘Hoe zorg ik er in godsnaam voor dat ik morgen voor 14.00 uur mijn bed uit rol..’ Meneertje Manuel heeft ook zijn bedenkingen bij deze cijfers. Tachtig procent! Dat zijn aantallen die ze nog niet eens halen in de Pompe-kliniek. Me dunkt dat we dit onderzoek dan ook met een flinke korrel zout van de AKZO kunnen nemen. Deze studenten zijn niet depressief. Ella Vogelaar was depressief. Deze studenten hebben bij vlagen last van een klein beetje menselijke onrust. Zwarte Amerikanen noemen dat al heel lang de blues. Het is een hele wezenlijke menselijke gemoedstoestand die met een klein beetje levenservaring en iets meer doorzettingsvermogen kan leiden tot schitterende muziek en blijvend applaus. En laten we wel wezen. Geen mens is bij de geboorte beloofd dat het leven leuk zou worden. Er komt ziekte voorbij. Verlies. Een voortdurende stroom aan treurigheid. De kunst is nou net om daar een beetje tussen door te fietsen. En het wil ook wel eens helpen als je als student je eigen persoonlijke leed afzet tegenover het leed van de anderen. Het is niet zo dat ze daar op de UT op dit moment een speelbal geworden zijn tussen Trump en Erdogan. Het is niet zo dat je daar als Koerd, door alles en iedereen verraden, ook nog eens moet lezen dat een land als Nederland de Turkse agressie niet wil veroordelen omdat dit volgens de VVD zou gaan leiden tot een significante daling in de handel. Een Turkse bom op je Koerdische kop voel je echt nooit in je portemonnee. En wat dacht je van die 3 en een half miljoen vluchtelingen die nu als een enorme zak wisselgeld gebruikt worden om Europa te chanteren? Daar is bar weinig geestelijke gezondheidzorg voor beschikbaar. En natuurlijk worden die 3 en een half miljoen vluchtelingen nooit Europa binnen gelaten. Daar hebben we vast nog wel ergens een potje voor liggen. Als een 21^e eeuwse aflaat. En ja. Daar zou een mens best wel een beetje depressief van mogen worden. Gelukkig maar dat we in Nederland het hart op de goede plek hebben zitten. Ik begrijp dat heel Nederland volgende week massaal naar Den Haag afreist om te eisen dat de Koerden beschermd gaan worden tegen de Turkse agressie. Ook mooi dat onze boeren daarin het voortouw nemen. Internationale solidariteit! Dus hou naar maar op met dat gesomber, er is nog hoop.

Ook al zijn er velen die vinden dat Nederland zo goed als af is, ziet Meneertje Manuel nog wel een aantal verbeterpunten. Zo valt het me op dat er bij een protest van de boeren alleen maar aandacht is voor het belang van de boeren. Dat is wel heel erg 1917. Wat zou het leuk zijn als bij de eerstvolgende klimaatmars door onze tegenwoordige jeugd ook gebruik kan worden gemaakt van een aantal tractoren. Dat moeten dan natuurlijk wel electrische tractoren zijn. Het zou toch schitterend zijn als we een stuk of duizend Trekkers van het merk Tesla in een lange optocht over de A1 naar het Malieveld kunnen dirigeren om zo de aandacht voor het klimaat  levend te kunnen houden. Me dunkt dat ook de Nederlandse boeren gebaat zijn bij iets van een milieu, al lijkt het me verstandig om in dit geval niet over het milieu te praten maar over grondstoffen, bio-diversiteit en iets van rentmeesterschap. Hebben we met de bio-diversiteit meteen een mogelijkheid te pakken om ook de zwarte activisten uit 020 te betrekken bij het protest van de boeren. Me dunkt dat bio-diversiteit zeer wel kan worden gebruikt om iets van een punt te maken over racisme en daarmee hebben we een mogelijkheid om ook de zwarte consumenten in te schakelen om hun steun uit te spreken voor de strijd van de blanke boeren. Omdat er ook tussen die boeren wel een paar individuen zullen zitten die zich diep in hun hart meer zorgen maken over het gebrek aan diversiteit in onze samenleving dan over het gebrek aan beenruimte bij 1 van hun 175000 kippen zouden we die desbetreffende boeren in kunnen zetten bij een Anti-Zwarte-Pieten-Demonstratie. Is ook leuk voor de allerkleinsten in ons land, zo’n mooie Oud-Hollandsche Trekker met Jerry Afriyie gebroederlijk naast Gert-Jan Oplaat op de bok. Diezelfde Gert-Jan Oplaat zou dan mee kunnen lopen in een protest van onze docenten om zo te onderstrepen dat goed onderwijs ook voor iemand van de VVD helemaal niet zo’n heel slecht idee is. En als we onze Jerry Afriyie zo gek krijgen om een keertje in Eindhoven mee te doen met een Pegida-demonstratie dan moet zelfs de grootste cynicus tot de conclusie komen dat Nederland een ontzettend gaaf land is. Ik ben wel een keertje klaar met dat gedemonstreer enkel en alleen als het eigen belang onder druk staat. Het zou toch prachtig zijn als leden van Forum voor Democratie een mars gaan houden om het leven van Greta Thunberg te vieren. Of dat linkse krakers de handelaren op de beurs in Amsterdam iedere dag verwelkomen met een staande ovatie. Het zou prachtig zijn als alle mannen van Nederland de straat op gaan om een betere positie van vrouwen op onze arbeidsmarkt te eisen. En het zou schitterend zijn als alle vrouwen van Nederland als tegenprestatie alle mannen een jaar lang op handen zouden dragen. 

Ondanks de vele hardnekkige geruchten rondom mijn persoontje kan ik mijn geliefde lezers geruststellen: Meneertje Manuel maakt niet de overstap naar RTL. Dat heeft een hele simpele oorzaak. Meneertje Manuel doet dit niet voor het geld. En ja. Als je het niet voor het geld doet, kun je net zo goed voor de Tubantia blijven schrijven. Het zou ook voelen als verraad, zo’n overstap naar de commerciëlen. Het zijn de lezers in Oost-Nederland geweest die mij al die jaren door dik en dun zijn blijven steunen. Hoe zou ik het aan die hondstrouwe schare fans uit kunnen leggen dat ik straks ook gelezen ga worden door mensen met een heel ander accent? Dat is niet uit te leggen. Natuurlijk moet ik het mijn vrouw nog wel even vertellen. Waarom ik in godsnaam dat aanbod van 1,3 miljoen euro naast me neer heb gelegd. Maar wat moet ik met 1,3 miljoen euro? Daar kun je nog niet eens een feestelijke herdenking op het strand van Normandië voor organiseren. Ik heb ook het idee dat ik als onafhankelijke geest bij RTL niet helemaal op mijn plek zou zijn geweest. Vooral ook omdat RTL zich voornamelijk bezig houdt met televisie en dit is natuurlijk niet echt wat je zegt een doorsnee televisieprogramma. Dit is een geschreven column. Het zou er dus op neerkomen dat ik iedere zaterdag een column moet schrijven die vervolgens door niemand zou worden gelezen omdat er geen hond naar kan kijken. Dat is me de eer te na. Ik ben geen ambtenaar. Ik vermoed ook dat het aanbod van RTL barstensvol onzuivere bedoelingen zit. Het is ze daar helemaal niet te doen om het binnenhalen van een gelouterd columnist, het gaat ze alleen maar om het verzwakken van de concurrentie. Ik kan ze bij deze dan ook uit hun droom helpen. Meneertje Manuel gaat niet naar RTL om daar voor 1,3 miljoen per jaar met zijn volgevreten reet op de bank te gaan zitten. Ik ben geen voetballer. Er zal nooit iemand zijn die een horloge van 70.000 euro uit mijn sporttas kan jatten. Ik zou me de ogen uit de kop schamen. Niet als de dief van dat horloge. Maar als de bezitter daarvan. Teveel geld doet nu eenmaal rare dingen met de mens. Dan sta je daar met je miljoenen op de bank in een Arnhemse VIP-ruimte de Slag om Arnhem te herdenken terwijl bij de ingang vier hoogbejaarde bevrijders de toegang wordt geweigerd omdat ze wel de medailles maar niet het goede pasje kunnen tonen. Het is van een ongekende treurigheid. Niet dat ik me daar nog over verbaas. Ooit zal de herdenking van de Slag om Arnhem worden opgeluisterd met een optreden van de Snollebollekes en dan zal Dotan het eerlijke verhaal over onze vrijheid vertellen. Want vrijheid mag dan niet te koop zijn, het is steeds eenvoudiger te verkwanselen. 

Bij deze wil ik Amsterdam van harte feliciteren met hun allernieuwste bloemenzee. De bloemenzee op het zoveelste stoepje in die lieve stad. Vooral ook wil ik Amsterdam feliciteren met het bijzondere karakter van dit slachtoffer. Een advocaat. Die hadden we nog niet. Politiek Den Haag heeft inmiddels een paar minuten stil gestaan bij deze verschrikkelijke escalatie. Er was zelfs even sprake van afschuw en ongeloof. Dat duurde gelukkig niet al te lang. Al snel werden de vertrouwde stellingen weer betrokken en ging het vooral over de vraag of we de dader van deze liquidatie mogen scharen onder het kopje Mocromaffia of dat we het wat breder moeten trekken en de gehele Marokkaanse gemeenschap verantwoordelijk moeten houden. Waarvoor niks dan hulde. 

De betreurde advocaat is ondertussen nog niet begraven. Ook is er nog geen dader opgepakt. Hoeft ook niet. Op het moment dat duidelijk werd dat het slachtoffer van deze liquidatie de advocaat was van de kroongetuige in het proces tegen Redouan  T. wist iedereen hoe laat het was. Als onze politici vervolgens niks dan verbijstering veinzen mag u dat dan ook met een flinke korrel zout nemen. Iedereen wist dat dit zou kunnen gebeuren. Ook de broer van de kroongetuige is inmiddels professioneel uit de weg geruimd. Maar ja. Dat was een Marokkaan. Dat was nog enigszins te verwachten. Dat is een cultuur-dingetje. 

Nu lag daar een man op straat waar we niet zomaar over heen zouden kunnen stappen. Want dat was er eentje van ons. Nu zijn we pas echt verbijsterd. 

Ik las ergens dat zo’n liquidatie tussen de 3 en 5 duizend euro kost. Ik weet niet of dat ex of inclusief reiskosten is. Verder weet ik sinds deze week dat de dader van deze moord rondloopt met een IQ van onder de 80. Hoe ze dat hebben onderzocht snap ik ook niet. Ik kijk al een paar jaar niet meer naar CSI Miami en het zou zo maar kunnen zijn dat er op dit moment apparaten op de markt zijn die op het plaats delict het IQ van de dader kunnen vaststellen door met een borsteltje en een beetje poeder hele moderne dingen te doen. Eerlijk gezegd snap ik ook niet precies waarom het van belang is om nu al te speculeren over het IQ van de dader. Is er voor het slachtoffer en de nabestaanden troost te vinden in de wetenschap dat je moordenaar officiëel achterlijk genoemd mag worden? Of is het niks dan een trap na. Hier ligt Emiel. Vermoord door een debiel. 

Nu komt er een speciale politieafdeling die zich gaat bezig houden met de drugscriminaliteit. Een beetje zoals de Amerikaanse DEA, maar dan anders. Ik snap dat wel. Dat is de enige manier om ook als Nederlanders nog een beetje geld te verdienen aan al die drugs. Het zal ons niet gaan gebeuren dat we financiëel naast de pot pissen in de hoogtijdagen van de Witte Eeuw.