Mijn poep wil mij iets vertellen. Dat is tenminste wat een Mannetje van de Radio me de laatste paar weken duidelijk wil maken. “Hallo Meneertje Manuel! Je poep wil je iets vertellen! “ Wat is me niet helemaal helder. Dat ik wat langer op mijn eten moet kauwen? Dat ik wat minder Belgisch Bier moet drinken? Dat ik vooral moet ophouden met overal rode pepers door heen te strooien. Dat hoeft mijn poep me niet te vertellen. Dat voel ik zelf ook wel. Ik weet dat poep enorm veel informatie bevat over de gezondheid van de gulle gever maar om nou iedere keer met een zaklamp en een vork exact uit te zoeken wat mijn poep me wil vertellen, ik zou daar hartstikke depressief van worden. Dan ben je dus elke dag bezig met het zoeken naar het prilste bewijs dat je dood aan het gaan bent. En ik weet niet hoe het met u is, beste lezer, maar ik hoef dat dus helemaal niet te weten. Ik ga vanzelf wel een keer dood. En dan laat ik me graag verrassen. De mooiste doodsoorzaak lijkt me ouderdom. Dat ik er nog eens 48 jaar bij krijg en tot in de zomer van 2062 dit soort van stukkies tik. Met natuurlijk ook al mijn lezers nog in leven. Waarom zouden jullie het minder hebben? De lelijkste doodsoorzaak is geweld. Die gehandicapte dochter van die bankier in Laren. Als een mens het leven moet laten om zo te boeten voor de frustraties van een ander, ik word daar altijd zeer mismoedig van. Pleeg dan eerst zelfmoord en bekijk daarna wat je met je dochter wil doen. Of de moord op Pater Frans in Holms. Dat stompzinnige religieuze geweld. Als ik er niet al eentje was zou ik er onmiddellijk atheïst van worden. Je hebt ook hele rare doodsoorzaken. Alleen maar sap drinken. Een depressie na een tekenbeet. Van de fiets vallen. In de Centraal Afrikaanse Republiek wonen. Sterven kan op ieder moment van de dag. En ja, dit gaat ook over Thé Lau. Het enige lid van Neerlands Hoop dat overeind is gebleven. En die heeft nu opeens longkanker. Ongeveer tegelijkertijd werd bekend dat Philip Morris zijn sigarettenfabriek in Bergen op Zoom gaat sluiten. En ik mag alleen maar hopen dat Thé Lau dit nog eens gaat bezingen. Als laatste liedje. Een toegift. Als een varken in zijn eigen schijt. Wentelt de poëtische gerechtigheid.