Ik had een huilende Youp aan de lijn. Youp is een collega uit onze hoofdstad die al jarenlang een column schrijft in een soort van Amsterdams Nieuws Van De Week. Zijn voetbalkluppie was daarnet uitgeschakeld in de Champions League en daar was Youp enorm verdrietig over. En nu was hij dus op zoek naar een ervaringsdeskundige op het gebied van onpeilbaar sportleed en ja, hij moest meteen aan mij denken. Ik probeerde Youp te troosten met de constatering dat zijn kluppie toch nog mooi zo’n 91 miljoen euro bij elkaar had weten te harken en dat het echt al weer een aantal jaren geleden is geweest dat we in Twente dergelijke bedragen over de balk hebben gegooid, dat mocht echter niet baten. Het ging ze daar in Amsterdam niet om de centen, het ging ze om het sportieve succes. En dat sportieve succes was ze nu door de vingers geglipt. Terwijl ik Youp aan de andere kant van de lijn hartverscheurend hoorde snotteren, probeerde ik hem voorzichtig te troosten door André Hazes’ liedjes te neuriën, maar dat maakte alles alleen nog maar erger. Want nu werd ik ook nog eens chaggerijnig. Heel voorzichtig probeerde ik daarna duidelijk te maken dat het in de Champions League toch echt alleen maar om de centen ging en dat werkelijk iedere vorm van heroïek en pure schoonheid er alleen nog maar een beetje voor de show om heen hing. Hij wist toch ook wel dat onze Europese voetbalcompetitie al jaren in handen was van een paar Amerikaanse Russen van Arabische afkomst met daarachter een heleboel Aziatisch durfkapitaal en dat we de komende jaren niks anders kunnen doen dan naar een soort van Premiere League 2.0 zullen gaan kijken, maar dat maakte het er voor Youp allemaal niet beter op. Want dat rotterige geld, Meneertje Manuel, dat rotterige geld maakt alles kapot!

Ik kon niet anders dan hem gelijk geven en vroeg hem meteen of die 91 miljoen euro die zijn kluppie had overgehouden aan deze uitermate kwaadaardige vorm van oplichterij zou worden verdeeld over alle Eredivisieclubs in Nederland. Wij zouden bij F.C. Twente nog wel iets kunnen gebruiken om Mario Pusic een mooie elektrische fiets cadeau te doen voor bij zijn afscheid. Dat was nou ook weer niet de bedoeling volgens Youp. Want dat geld hadden ze daar in Amsterdam tenslotte allemaal zelf eerlijk verdient en ja, het zou natuurlijk van een ongelovelijke naïviteit getuigen als zijn kluppie de concurrentie sterker zou gaan maken. Dat begreep ik. Maar ja, dan moet je ook niet lopen zeiken als het dan vervolgens allemaal net niet lukt. De stap naar de absolute top in Europa is nu eenmaal een hele lastige. Daar wist ik als Twente-supporter alles van. Het gesprek werd vervolgens afgesloten met een uitnodiging aan Youp om de komende kerstdagen in Twente door te gaan brengen. En ik had prachtig nieuws voor hem. Ik had zijn konijn ergens zien lopen.