Soms bestaat het leven van een columnist uit het maken van onmogelijke keuzes. Want ga er maar aan staan. We hebben aan de ene kant het nieuws uit de Verenigde Staten, waar de Mannen van God weer eens een poging ondernemen om abortus onder alle omstandigheden te verbieden. Dus ook na incest en verkrachting. Wat volgens mij hetzelfde is. En dan is daar ook nog het Eurovisie Songfestival. Laat ik beginnen met iets doms over abortus zeggen. Want ik ben een man. Ik heb daar echt geen ene kloten over te vertellen. Maar vooruit. Je zou graag zien dat een arts al tijdens de eerste weken van een zwangerschap een testje kan doen om uit te zoeken of de vrucht ooit bevattelijk zal zijn voor extreem-religieuze opvattingen. Sterker nog. Deze test moet gewoon ieder jaar herhaald worden. Dan lijkt me een abortus, al is het een hele late abortus en is de vrucht inmiddels 43 jaar oud, van het mannelijk geslacht en lid van de Republikeinse Partij, heel erg op zijn plek. Ik blijf het ook een vreemd idee vinden om aan de ene kant het ongeboren leven te koste van alles te beschermen om er vervolgens niet voor terug te deinzen om geboren leven op de elektrische stoel te zetten. Ik ben dan ook een Nederlander. We zijn in de ogen van de Amerikanen niks dan dienaren van Satan. Dat moet vooral zo blijven. En dan hebben we dit weekend ook nog het Eurovisie Songfestival. En die gaan we winnen. Want wij hebben Tom Dumoulin. Ik heb niet zoveel met het Songfestival. Ik ben namelijk een enorme muziekliefhebber. Maar het idee achter dit feestje, om verbroedering te zoeken in een internationaal muziekfeest, dat kan ik alleen maar hartelijk onderschrijven. Al had ik dit jaar graag gezien dat we ook de Palestijnen mee hadden laten doen. Het feestje speelt zich tenslotte af op Palestijnse ‘Oale Grond’ en ik mag me vergissen, maar het lijkt me een volk dat wel een verzetje kan gebruiken.  Het zou zo maar kunnen dat Nederland dit jaar gaat winnen. Dat kan toch al elk jaar. Maar dit jaar maken we nog meer kans dan elk jaar. Want we staan bovenaan op de lijstjes van de Bookmakers. Dat diezelfde Bookmakers je ook een dikke winst beloven als je gokt op de exacte dag waarop de Beatles weer bij elkaar komen, het zou een waarschuwing moeten zijn. Maar ja. Die dovemansoren. Het is ook wel een klein beetje eigenaardig om te zien hoe al die landgenoten die, liever vandaag nog dan morgen, uit de Europese Unie willen treden, tegelijkertijd maar al te graag dat Songfestival willen winnen. Dat voelt een beetje alsof je als politieke partij uit Europa wilt stappen en tegelijkertijd met 6 partijgenoten in het Europese parlement gaat zitten. Ach ja. De menselijkheid is iets vreemds. Ik hoop dat de Koerden winnen.