Teringhond. Wat een schitterend woord is dat toch. Teringhond. Zoveel mooier dan kankermongool. Kankermongool vind ik kwetsend. Omdat het je persoonlijk raakt. Want die kan je zomaar in de familie hebben zitten. Dat iemand je keihard op je neus timmert en roept: ‘Je bent een kankermongool!’ En dat je dan vooral door die woorden wordt geraakt omdat je iemand in de naaste familie hebt zitten die zowel kanker als mongool heeft. En dan doet dat zeer. Dus nee. Kankermongool roepen? Doe maar niet.

Gaan we terug naar de teringhond.  Ik heb persoonlijk weinig moeite met teringhond. Ik ken namelijk niemand in mijn omgeving die daar last van heeft. Er zijn gewoon heel weinig Nederlanders die nog kampen met de tering. Ja. Viola Holt. Die heeft een minieme hoeveelheid tering net onder haar onderkin zitten waar haar huissleutels wel eens in blijven hangen. Niet leuk. Zeker niet. Tering is geen pretje. Maar de kans dat je met het uitschelden van iemand voor ‘teringhond’ daadwerkelijk iemand kwetst is echt verwaarloosbaar klein.

Een beetje vergelijkbaar met de ‘christenhond’. Christenhond is ook zo’n woord waar niemand zich nog druk om maakt. Omdat Jezus zelf eigenlijk meteen al de laatste oprechte christen is geweest en het sindsdien alleen maar bergafwaarts is gegaan met zijn kudde. Christenen zijn zich in de loop der jaren steeds meer gaan gedragen als opportunistische fatsoensrakkers die met hun hoogstaande übermenschen-moraal alle anderen voortdurend de maat hebben genomen en het is niet meer dan rechtvaardig dat er in de 21^ste eeuw eindelijk eens een paar mensen op staan die roepen dat die fucking christenhonden hun evangelische bek eens een keer moeten houden. Ik geef het grif toe. Ook dit is niet de meest verfijnde taal aller tijden. Maar je kwetst er niemand mee.

Een apart geval is het zogenaamde ‘Tuig van de Richel’. Een politicus die zijn rond-naaiende, vrouwen-meppende, vastgebonden-geitjes-neukende partijgenoot uit de wind probeert te houden door vijandige journalisten neer te zetten als ‘tuig van de richel’, het is niet netjes, maar van mij mag het. Omdat achter die onhoudbare verdediging op exact hetzelfde moment iets kraakhelder wordt: Wilders is een teringhond. Want dan is het op schoolplein-niveau heel erg het zogenaamde ‘wat je zegt ben jezelf’ geworden. Dat is een eigen doelpunt. En die tellen we gewoon mee.

Dat is vergelijkbaar kinderlijk gedrag met het tekenen van Hitler-snorretjes op de Barbiepop van je kleine zusje. Dat maakt al net zoveel indruk als Charles Manson die Roman Polanski helemaal verrot scheldt voor psychopaat. Taal is niks dan een vervoermiddel. En soms rijden de woorden de hele dag op en neer in afzichtelijk lelijke zinnen. Dan is het maar het beste om aan die lelijkheid niet al te veel woorden vuil te maken.

Een Romein schreef hier in het Jaar Nul al een Zeer Kort Verhaal over: ’Naast Jezus zag ik ook de bui al hangen. Zijn CDA zal een ontzettende kutpartij gaan worden. Wie heeft mijn hamer?’