De Palestijnen zijn gedegradeerd. Alweer. Zat er natuurlijk al een beetje aan te komen. Ze knopen al decennia de klotenseizoenen aan elkaar. Dus nee. Dit kwam niet als donderslag bij heldere hemel. Dit niet.

De oorzaken mogen genoegzaam bekend zijn. Een gammele begroting waar een Derde Wereldland zich kapot voor zou schamen. Spelers die zonder opgaaf van reden van de ene op de andere dag niet meer op kwamen dagen. Gezeik met de Iraanse hoofdsponsor die plotseling uit China bleek te komen en zonder opgaaf van reden weigerde om nog langer de spelerssalarissen te voldoen. Ingestorte daken. Speelvelden met zinkgaten zo groot als voetgangerstunnels. Kapotte lichtmasten. Of helemaal geen stroom meer.

En dan werden ze ook nog eens bij voortduring geteisterd door het meest absurde blessureleed dat ik maar verzinnen kan. Gruwelijke hoofdwonden die absoluut niet op een voetbalveld thuis hoorden. Afgerukte achillespezen die drie straten verderop werden teruggevonden en waar met geen mogelijkheid van gezegd kon worden wie daar de oorspronkelijk eigenaar van was geweest. Scheidsrechters die op beslissende momenten de andere kant op keken. Waar dan heel toevallig een paar donders mooie Israëlische dienstplichtige sekswerkers bleken te staan.

En de VAR? Ach. De VAR. Voordat die koekenbakkers in staat zijn om de videobeelden te analyseren zijn we nog eens 75 jaar verder en dan zijn de meeste redactieleden van Andere Tijden allang overleden. Dus daar zal nooit een historisch verantwoorde documentaire over gemaakt worden. Ook deze waarheid zal begraven gaan worden onder een heleboel selectieve verontwaardiging. En de publieke omroep? Die gaat voor het amusement. Die zal daar hooguit wat chocolade van proberen te maken.

Natuurlijk. De Palestijnen mogen de hand in eigen boezem steken. Ook al bestaat die noodgedwongen uit een prothese. Ze spelen al jarenlang het meest afzichtelijke afbraakvoetbal dat je maar verzinnen kan. Gaan met het hele gezin voor de goal liggen. Steken de bal lek. Gooien met zelf in elkaar geknutseld vuurwerk naar de grensrechter. Het is allemaal weinig verheffend. Toch snap ik ze wel. Want ze spelen natuurlijk al heel erg lang verloren wedstrijden. Wedstrijden die bol staan van eenzijdige beslissingen die ook nog eens altijd in hun nadeel uitvallen. Er is sprake van matchfixing. Er is sprake van competitievervalsing. Er is sprake van een ongelijk speelveld. Er is zelfs sprake van een speelveld dat opeens hun speelveld niet meer blijkt te zijn waardoor zelfs hun thuiswedstrijden op vijandig grondgebied gespeeld moeten worden. En dan ook nog eens dat hardnekkige probleem rondom het gegok op dubieuze gele en rode kaarten waardoor ze bijna nooit met een compleet elftal terugkeren in de kleedkamers. Zei ik daar kleedkamers? Ik bedoelde natuurlijk een mortuarium. Kleed u zich daar maar even om. Voor de laatste keer.

En al dat leed was nog te overzien geweest als er ooit eens een ander team kampioen zou worden. Een provincieclubje. Emmen bijvoorbeeld. Maar niks daarvan. Alweer Ajax. Alweer de Joden. Wat een gotspe.