Het is zeker een fors aantal. Veertig miljoen langspeelplaten. Laat ik het zo zeggen. Er zijn maanden dat Meneertje Manuel ze niet verkoopt. In april en september bijvoorbeeld. Dat zijn magere maanden. Gelukkig zijn ze dan ook niet bedoeld voor de verkoop. Ze staan nu al bijna een jaar in de opslag. Dat was namelijk de afspraak. Nou ja. Dat was niet helemaal de afspraak. De afspraak was om deze veertig miljoen langspeelplaten te verdelen onder de Nederlandse bevolking. Dat zijn inderdaad fors meer langspeelplaten dan ons land inwoners telt. Om precies te zijn een overschot van 21 miljoen 506 duizend en 332 langspeelplaten. Dat heeft zijn reden. Dat komt omdat die 40 miljoen langspeelplaten een jaar lang onder een lekke partytent moesten staan. Zeker. Ik had ze ook ergens in een loods kunnen stallen. Maar dat vond mijn boekhouder geen goed idee. Ik zou dan waarschijnlijk met een heleboel handel blijven zitten. En dat kon natuurlijk de bedoeling niet zijn. Zoals het ook niet de bedoeling was dat ik daar op persoonlijke titel verantwoordelijk voor zou zijn. Meneertje Manuel moest zich in dit moeilijke jaar even wat minder als kunstenaar gaan gedragen. Hij was nu, net als alle anderen die nog iets van een toekomstperspectief koesterden, een ondernemer in dienst van de overheid. Daar hoorde een B.V. bij. (Wij kozen voor B.V. De Schaterlachende Strijkstok.) Daar hoorde een lidmaatschapskaart van het CDA bij. (Samen in de Groepsapp met Hugo, Ank, Wopke en Jezus zelf!) En natuurlijk een nieuwe wasbak van de IKEA. De Önsköld.  

Om alle verdere misverstanden te voorkomen stonden die 40 miljoen langspeelplaten ook nog eens onder een lekke partytent op de stoep voor het gemeentehuis van de Hof van Twente. Wel beveiligd met een hangslot! En voor de rest moest ik de natuur maar gewoon zijn werk laten doen. Nou. Een eclatant succes! De helft kon ik al zeiknat geregend na iets meer dan een week weggooien. Had mijn boekhouder al rekening mee gehouden. Dat had hij al in juichende zwarte cijfers weggeschreven als risico-opslag. En de andere helft van de oplage bleek ook nog eens een gevaar te vormen voor de volksgezondheid. Kleine kinderen zouden namelijk kunnen stikken in die langspeelplaten. Daar werd ook wel voor gewaarschuwd op de hoes. Zo van: ‘Pas Op! Deze langspeelplaten zijn volkomen ongeschikt voor consumptie!’ Maar dat stond er alleen maar op in onduidelijke Chinese karakters. Omdat China nu eenmaal het enige land was dat op zulks een korte termijn in staat was om 40 miljoen langspeelplaten van inferieure kwaliteit te leveren. Meer dan 20 miljoen langspeelplaten werden bij Bruins en Kwast vervolgens gerecycled tot Compost Waar Muziek In Zit. En inmiddels kan ik vol trots verkondigen dat de oplage geslonken is tot een schamele 43 exemplaren. Die zijn gratis af te halen bij 1 van de 45 loketten van de gemeente Hof van Twente. En de titel van die langspeelplaat?

‘Welkom 2021!’