Tubantia 20 januari 2024

Niet netjes. Zo zou ik het willen noemen. Niet netjes. En misschien ook een tikkeltje overdreven. Een tikkeltje. Niet netjes en een tikkeltje. Maar toch ook begrijpelijk. Ja. Dat ook. Begrijpelijk en niet netjes en een tikkeltje overdreven. En alleen maar verliezers. Had ik dat al gezegd? Alleen maar verliezers. Aan beide kanten. Aan alle kanten. Of ik me zelf ook zie als slachtoffer? Nou ja. Je zit natuurlijk wel even trillend in je stoel als je dat filmpje voorbij ziet komen. Dat filmpje op Facebook. Was nog best even zoeken. Zat eerst te janken bij het verkeerde filmpje. Haha! Ja. Soms zit ik net iets te hoog in mijn gevoelens. Slik ik van alles voor. Drink ik van alles bij. Rook ik van alles tegen. Maar wat een filmpje was dat! Het is dan allemaal net gebeurt en die onschuldige dader zit dan nog zo vol adrialiene dat je zelf de tranen ook in de ogen voelt springen. Echte tranen! Omdat je dingen van jezelf terug ziet. En hoort. Dat accent. Die jas. Dat heggetje op de achtergrond. Sorry hoor. Maar dan breekt er iets in deze ruwe pit. Dan blijk ik opeens zelf ook een hele emotionele jongen te zijn. Mijn vrouw schrok zich helemaal wild. ‘Wat ben jij nou aan het doen?’ Dat vroeg ze. ‘Wat ben jij nou aan het doen? Je lijkt wel een wijf!’ Heb ik haar even een corrigerende tik gegeven. Met de labrador. Je moet mij niet aan mijn medeleven komen. Dan breekt er pas echt iets. In dit geval het gebit van mijn vrouw. En van alles in de labrador. Toch blijk ik het werkelijke slachtoffer in dit verhaal. Wist ik ook niet. Las ik op Facebook. Mannen die hun maatschappelijke status verliezen door mondiale processen en de feminisering van het platteland en als deerniswekkend gevolg daarvan volledig door beginnen te draaien zullen in hun bloederige val weliswaar allerlei onschuldige mensen mee nemen maar moeten toch vooral worden gezien als de werkelijke barometers van onze tijd en die zullen dan ook door de justitionele elite niet langer opgesloten maar gekoesterd moeten worden. Dat stukje ga ik straks voorlezen. In de rechtszaal. Want daar staat precies in hoe ik me voel. Hoop ik.

Ze moeten me gewoon niet aan de kop zeiken. Dat werkt gewoon heel erg averechts op mijn emotie. Dan wil ik zelf ook iemand door zijn harsens schieten. En dan komt het opeens wel heel dichtbij. Ook omdat dit hele verhaal zich afspeelde in Drente. Drente! Dat is 1 provincie verderop! Ben ik weleens geweest. Tijdje geleden al. Toen was het nog gewoon Drenthe. Toen Nederland nog Nederland was. Las ik ook nog in een reactie. ‘Ons Nederland verging het lachen toen de ha verdween uit Drenthe.’ Prachtig. Ga ik op een tegeltje laten zetten. Voor in de badkamer. Moet alleen niet al te veel gaan kosten. Iemand toevallig het nummer van een beunhaas? Mag een Pool zijn.