Nee. Meneertje Manuel maakt niet de overstap naar Spartak Moskou. Afgeketst. Ga me hier echter niet lopen verschuilen achter vage verhalen over zogenaamde principiële bezwaren en een opspelend geweten. Ze hebben me gewoon niet gevraagd. Alweer niet. Nu is dat ergens goed te begrijpen. Ik ben geen voetballer. Maar ja. Je voelt je toch gepasseerd. Want het is eerder regel dan uitzondering dat zo’n dikbetaalde baan als profvoetballer iedere keer toch weer naar een profvoetballer gaat. Volstrekt belachelijk. En wie blijft er altijd weer achter met helemaal niks? Jan met de iPad. Geert! Doe iets!

Alles gaat altijd toch al aan de gewone man voorbij. Een adellijke titel. Een positie als hersenchirurg. De streekbus. Het is gewoon alsof we niet bestaan. Gisteren nog. Kwam er een liedje langs op Radio Oost. Engelstalig! Van onze belastingcenten! Heb de radio meteen uit het raam geflikkerd. Sorry. Door het raam geflikkerd. Het raam van de buren. Die hebben namelijk een elektrische auto. En ik niet. En dat pik ik niet langer. Nu is het volk aan de beurt.

Zo’n vrouw die van zichzelf rechtop kan staan en er niet uitziet als iets dat 16 jaar geleden al zo goed als fataal verongelukt is, dat wil ik dus ook. En dan het liefst ook nog een beetje lenig. Zoals die op Pornhub. En dan graag met van die kinderen erbij die al tegen van alles zijn ingeënt. Dat ik daar geen kosten meer aan heb. Verder moet de elite nu eindelijk eens naar het volk leren luisteren. Het volk wil onvoorwaardelijke steun voor onze boeren, op iedere straathoek een draaiorgel en zo snel mogelijk de doodstraf terug.

Nu kan zo’n doodstraf tegenwoordig voltrokken worden met behulp van stikstof en als we dat tijdens de wekelijkse veemarkt dan plaats laten vinden op diezelfde straathoek onder begeleiding van vrolijke Oud Hollandsche draaiorgelmuziek, dan slaan we zoveel vliegen in 1 klap dat de hor de deur uit kan. Maar ja. Dat zal wel weer niet wetenschappelijk verantwoord zijn. Volgens Maxima. Die zelf uit een land komt waar ze de doodstraf voltrekken door de veroordeelden uit een vliegtuig te flikkeren. Wat mij niet echt milieubewust lijkt. Maar dat mag je weer niet zeggen in dit land. Had ik haast gezegd.

Ik wil ook graag directeur worden. Van zo maar iets. Doe maar wat in de horeca. Daar zit ik toch al de godganse dag. Of iets in de natuur. Op Bali. Of Torremolinos. En de Postcodeloterij Straatprijs winnen. Dat willen wij ook. Plus zo snel mogelijk andere buren. Het liefst een gepensioneerde glaszetter met een paar geslachtsrijpe dochters. En daarna buitenaf wonen. Heel graag. Met schapen. Voor mijn vechthonden. En een schuurtje. Voor die geslachtsrijpe dochters. En die vechthonden. En die schapen. Met een tribune. Maak ik er theater van. Vraag ik subsidie aan. En ik wil het volk in de regering. Dat vooral. Want met het volk in de regering is het volk pas echt aan de beurt.