Nou ja. Meedoen is belangrijker dan winnen. Toch? Ik had er al niet al te veel vertrouwen in. Ik win namelijk nooit iets. En als ik dan toch iets win, blijkt er iets niet te kloppen. En dan win ik alsnog niks. Wat ik al had gedacht, Geeft niet. Als ik niet win, dan wint iemand anders. En ik gun het iemand anders van harte. Dat zit heel erg in mijn karakter. Ik zie overal het positieve van in. Je kan over alles wel ontzettend negatief over lopen doen. Maar dan vergeet je het belangrijkste. En je moet het belangrijkste nooit vergeten. Het is niet voor niets het belangrijkste! We zijn allemaal mensen. Dat is het belangrijkste. We zijn allemaal mensen. Allemaal! Dat mogen we nooit vergeten.

Neem de fascisten. Fascisten zijn ook mensen! Dat is gewoon zo. Fascisten zijn ook mensen. Zelfs die uit Urk. Dat zijn niet alleen maar Urkse fascisten. Veel te kort door de bocht. Dat zijn ook Urkse mensen. Tegelijkertijd. Dat kan. Je kunt een heleboel dingen tegelijkertijd zijn. Dat je op korfballen zit. En op fascisme. Je ziet het ook niet. Aan iemand uit Urk. Dat het een fascist is. Dat komt omdat ze er nog geen uniform bij aan trekken. Gelukkig niet. Want daar leg ik de grens. Bij het uniform. Op het moment dat de fascist zijn dagelijkse kloffie verruilt voor een uniform is het moment waarop er bij mij een belletje gaat rinkelen. Er zijn mensen die vinden dat ik daarmee veel te laat mijn belletje laat rinkelen. Dat is dan maar zo. Ik wil het graag zuiver houden. Vooral ook omdat ik weet hoeveel waarde de fascisten zelf hechten aan zuiverheid. Dat is echt een dingetje bij die mensen. Ik respecteer dat. Van mij mogen die mensen er dan ook fascistische ideeën op na houden. Dit is een vrij land. Zolang ze dat fascisme maar niet in de praktijk probeert te brengen. Want dat blijft natuurlijk altijd het probleem met fascisme. In de praktijk gaat dat altijd ten koste van anderen. En dat kan niet. Want dan maak je inbreuk op andermans geluk. En dan vergeet je het belangrijkste. Al die anderen dat zijn ook mensen. Dus.

Daarom is het ook niet erg dat de fascisten hebben gewonnen. Het is alleen maar een overwinning op papier. Daar kunnen ze in de praktijk echt helemaal niks mee beginnen. Want ja. De rechtstaat. Het blijft ook heel raar om als fascist mee te doen aan democratische verkiezingen. Daarmee geef je eigenlijk aan dat je geen enkel vertrouwen hebt in eigen kunnen. Of nog erger. Dat je er geen kloten van begrepen hebt. We hoeven daar niet omheen te lullen. Een democratisch verkozen fascist is gewoon een ontzettende loser. En ook al hebben ze gewonnen. Ik voel vooral veel medelijden. Omdat ik nu al voorzie. Die vallen straks in een enorm intimiteitsvacuüm.