Dat in een oorlog de waarheid als eerste zou sneuvelen kan op dit moment dus niets anders dan een leugen zijn. Want we zitten weer eens midden in zo’n oorlog. Al zou ik zelfs dat een leugen willen noemen. Want hier is het helemaal geen oorlog. Hier doen we alsof. Zoals we hier altijd doen alsof. Wel die heerlijke emotie. Niet dat afschuwelijke lijden. Het is hier niet echt. Het is hier de musical. We doen hier alsof. Altijd alsof. Alsof het hier oorlog is. Alsof we hier aan het front zitten. In onze papieren loopgraven. Waar we elkaar om de oren slaan met gedrukte leugens die we vervolgens voor veel te veel geld als waarheid proberen te verkopen. Dat is onze rol. Die van de koopman. Alsof we allemaal in het verzet zitten. Onder aanvoering van Andries Knevel. De dominee. Die het vanuit zijn Bijbelse schuilkelder blijft schreeuwen: ‘De Joden hebben niks te vrezen van de Christenen! Echt niet! Nooit niet! Geloof ons nou maar! Op onze blauwe ogen! Op ons blonde haar!’

Leugens. Allemaal leugens. Het was helemaal geen Israëlische raket op dat Palestijnse ziekenhuis. Het was een heel erg afgedwaalde Russische Buk. Er vielen ook helemaal geen vijfhonderd doden. Het waren er maar 476. Wacht. Het waren er geen 476. Het waren er 5. En die waren al dood. Het was namelijk geen ziekenhuis. Het was een mortuarium. Die lagen daar al. En dat armzalige gezeul met die zogenaamde kinderlijkjes. Dat zijn poppen. Dat zijn Barbies. Duitse Barbies. Klaus Barbies. Claus Barbies. U weet wel. Die prins die van de prins geen kwaad wist. Welke prins? Prins Bernard? Die wonderbaarlijke combinatie van een op olifanten jagende nationaal socialistische verzetsheld in het lichaam van een vleesetende dierenvriend? En nee. Dat zei ik niet. Sterker nog. Dat heb ik nooit gezegd. Dat was Johan Derksen. Of Mario Kempes. Of Rob Rensenbrink.

Leugens. Allemaal. Met je ‘we zijn allemaal verliezers’. Een oorlog kent niet alleen maar verliezers. Er zijn er ook die staan te juichen. Die van de Hansaplast. Die van de HAK. Die van de Hamas. Vooral die van de Hamas. Die laffe omhooggevallen mannetjes met hun getrimde baardjes die zich op veilige afstand op een hotelkamertje in Qatar laten afrukken door de voorzitter van de FIFA terwijl ze druk bezig zijn om het volgende WK naar Saoedi Arabië te halen als de ultieme middelvinger richting dat zogenaamde Vrije Westen dat alleen maar de vrijheid kent van de over de plinten klotsende dollars.

Het gaat om geld. Het gaat om macht. Het gaat om het behouden van de voorsprong. En die voorsprong is alleen maar te behouden als ze voldoende mensen blijvend op achterstand kunnen zetten. Dus laat u geen zand in de ogen strooien. Ook in deze oorlog zullen er winnaars zijn. Joodse winnaars. Islamitische winnaars. Christelijke winnaars. Dat is al vanaf de oprichting het idee achter iedere religie.  God is geen liefde. God is kassa.