Tubantia 22 Juni 2019

Meneertje Manuel ligt op dit moment in zijn blote bips in een duinpannetje op Terschelling. Het is weer Oerol en mocht ik hier betrapt worden door een boze boswachter dan zeg ik gewoon dat ik onderdeel ben van een theatervoorstelling. Als artiest heb je nu eenmaal net iets meer bewegingsvrijheid dan zeg maar een wethouder van GroenLinks in Diemen. Sterker nog. Onaangepast gedrag en totaal misplaatste uitbundigheid op het volledig verkeerde moment, dat lijkt me juist uitgesproken typisch voor het gedrag van een artiest. Zo heb ik hier mensen rond zien lopen op Terschelling die in de Normale Maatschappij al heel snel zouden worden opgesloten in een villa in een bosrijke omgeving. Hier is hysterisch, megalomaan gedrag echter eerder de standaard dan de uitzondering en dat willen de dames en heren artiesten graag zo houden. En waarom ook niet. Ik hou van mensen die de hele dag niks anders doen dan met hun eigen verzinselen andere mensen amuseren. Het is een beroep waar je in tijden van nood weinig aan lijkt te hebben, toch denk ik nog weleens met gepaste trots terug aan de Schotse muzikant die bewapend met alleen maar een doedelzak de loopgraven in de 1e Wereldoorlog van een soundtrack voorzag. Dan ben je niet alleen mijn collega, dan ben je mijn held. Het is op dit moment weer enorm onrustig in de wereld en er zijn mannen die graag de Grootmoeder Aller Veldslagen willen organiseren in Iran. Natuurlijk is dat het zoveelste domme idee van onze soort. Waarom sturen we deze keer geen dichters in plaats van soldaten? Ik weet ook wel dat je met een schitterend en speciaal voor de gelegenheid geschreven sonnet door Ilja Leonard Pfeijffer de oorlog niet gaat winnen maar het lijkt me dat je daar ook veel minder schade mee aanricht. Dat zou het nieuwe soort van resultaat-denken moeten zijn, niet hoeveel het gaat opleveren maar hoeveel we er overhouden. Ik denk dat een paar hooggeschoolde mimespelers heel goed werk zouden kunnen verrichten in een direkte confrontatie met de Republikeinse Garde. Je hoeft maar bij een paar van die elitesoldaten een glimlach op het gezicht te toveren en je hebt de strijd al voor het vechten beslist. En nee. Natuurlijk gaan we geen artiesten naar Iran sturen. Die houden we achter de hand. Eerst moet dat land helemaal naar de kloten worden geholpen. Daarna zal het land weer worden opgebouwd. En dan komt Madonna voor de overgebleven Iraniërs optreden. Hopelijk zal ze dat optreden gaan playbacken, je wilt niet dat ze al tijdens het openingsnummer alweer met elkaar beginnen te vechten. Zelf zou ik graag zien dat Frans Bauer afreist naar Iran. Die moet in zijn eentje in staat zijn om al die boze Muzelmannen een beetje ouderwetse Hollandsche Gezelligheid bij te brengen. En mochten die Iraniërs onze Frans niet pruimen? Dan bombarderen we die cultuurbarbaren terug naar de prehistorie.