Ik kreeg een mail van een oplettende lezer uit Enter die meende dat hij me voorbij had zien komen op de televisie. Laat ik dat misverstand meteen de wereld uithelpen. Die man die daar met dat goddelijke lichaam in een onderbroekje ter grootte van een knoop over dat zogenaamde Temptation Island schuivelt, is niet Meneertje Manuel. Ik snap de vergissing. Als je inderdaad alleen naar het lijf van deze deelnemer kijkt zou zelfs mijn eigen moeder me weer in haar armen willen sluiten. Maar op het moment dat je mij dan hoort praten, moet het toch voor iedereen helder zijn: ‘ Ut is um nit…’ Wel een mooi concept overigens, dat hele Temptation Island. Zet een paar hele lelijke mensen met werkelijk prachtige lichamen bij elkaar op een lap grond en dan maar wachten tot ze gaan neuken. Dat je als Canadees, liggend op een begraafplaats in Holten, weet waarvoor je gestorven bent. Zouden ze daar nou, net als bij De Luizenmoeder, ook stiekem geld verdienen aan allerhande merchandise? Dat er bij het Kruidvat tepelpiercings en afgietsels van deelnemende penissen te koop zijn? Natuurlijk zonder moeilijke slogans. Want Temptation Island is niet echt een programma dat het moet hebben van lekker klinkende one-liners die het leuk doen op een rompertje. Denkt overigens niet dat ik vind dat dit programma per direkt van de buis gehaald moet worden. Ik zou het alleen allemaal wat spannender willen maken. Dat daar niet alleen bloedmooie jonge mensen rondlopen die elkaar allemaal kennen van een weekendje auditie doen bij Kim Holland. Ik zou daar ook een paar katholieke priesters tussen zetten plus een aantal prachtig zingende koorknapen. Natuurlijk een oerconservatieve moslim en zijn 9-jarige bruid erbij voor het aanstippen van een veranderend tijdsgewricht. En wat te denken van een oud-SSer die, met behoud van uitkering, een handdoekje moet delen met Gloria Wekker. Of Jessica Durlacher. Want het concept achter Temptation Island is dik in orde, het zou helemaal een eclatant succes kunnen worden als de makers zich niet alleen op het seksuele aspect zouden storten maar ook allerlei maatschappelijke taboes en sociale onrust hun programma binnen zouden smokkelen. Ergens zie ik Mark Rutte, Geert Wilders, Thierry Baudet en Tunahan Kuzu ook wel in supersportieve Sloggies over dat eiland hupsen en als we dan de beveiliging thuis laten moet daar toch iets heel moois uit kunnen ontstaan. We zijn als maatschappij nog maar een paar stappen verwijderd van zo’n programma. En ja. We kunnen weemoedig terugdenken aan de tijden van weleer, toen politici zich nog op lichtjaren afstand bevonden van de doorsnee burger. Of we kunnen accepteren dat ook de politiek inmiddels in handen is van de showbizz en het op een hartstochtelijk bidden zetten om te voorkomen dat Dries Roelvink ooit een gooi gaat doen naar het leiderschap van dit land. Dat blijft nu eenmaal het gevaar van de democratie. De meerderheid beslist.