Terwijl Den Haag steeds meer begint te lijken op Ali B. en de Zeven Zetelrovers en er in een gemiddelde slachterij meer medewerkers overlijden dan vee, hadden we vorige week een sterftecijfer in ons land dat lager lag dan normaal. Als we in dit tempo door de crisis blijven sukkelen hebben we eind Augustus dus meer Nederlanders dan het aantal waarmee we dit jaar begonnen. Laat ik meteen duidelijk maken dat ik geen deskundige ben. In ieder geval niet op het gebied van het virus. Wel weet ik 1 ding honderd procent zeker. We gaan allemaal dood. Het zou dus zo maar kunnen zijn dat ook Meneertje Manuel de komende week aan mag schuiven bij 1 van de vele praatprogramma’s. En dan geef ik op alle vragen hetzelfde antwoord. We gaan allemaal dood. Dat ze me dan vragen hoe mijn week er uit zag? We gaan allemaal dood. Hoe is de stemming op dit moment in jouw zo geliefde Twente? We gaan allemaal dood. Wat dacht je toen je hoorde dat de verbouwing van de keuken van Wim Lex en Max ongeveer net zoveel heeft gekost als het BNP van Burundi? We gaan allemaal dood. Het is een antwoord op alle vragen. En dan kunnen het CBS en het RIVM de bevolking de kop gek maken met de mededeling dat het sterftecijfer in ons land vorige week lager lag dan normaal, dat is een Pyrrusoverwinning. We gaan allemaal dood.   

Het was natuurlijk wel een wonderbaarlijk bericht. Dat er op het hoogtepunt van een pandemie minder mensen dood gaan dan normaal. We kunnen nu weer allerlei deskundigen loslaten op dit merkwaardige fenomeen. De oorzaak lijkt mij duidelijk. Het is nieuwsgierigheid. De mensen die nu nog in leven zijn willen weten hoe dit af gaat lopen. Ook al gaat dit ten koste van de eigen gezondheid. Want dat mogen we natuurlijk nooit vergeten. Hoe minder mensen er dood gaan, hoe meer mensen er ziek worden. Meneertje Manuel stond dan ook niet te juichen toen hij dit opvallende nieuwsbericht voorbij zag komen. Want laten we wel wezen. We gaan allemaal dood. En dat is maar goed ook. Want als we niet allemaal dood gaan dan worden we allemaal ziek, zwak en misselijk. En dat moeten we niet willen in ons land. Ik niet in ieder geval. Ik ben aanhanger van een vrij heldere stroming in het humanisme. Je kan alles wel vinden en de meest onwaarschijnlijke theorieën onderschrijven, van het Concert des Levens bestaat 1 helder programmaboekje. Akte 1 is de geboorte. Akte 2 is het leven. En Akte 3 is de dood. U kunt daar vervolgens allemaal uw eigen programma van maken. Sommige willen hun leven vol met dans. Anderen gaan voor de taal. Of macht. Of geld. Of groteske onzin. Het maakt niet uit.  Aan het eind van elk concert valt het doek. En ja. Daar haal ik mijn troost uit.