Marco Borsato is uit elkaar. Ik weet nog precies waar ik was toen dit verschrikkelijke nieuws bij me binnen kwam: in de rij voor de kassa van de Hema in Franeker terwijl ik een moorkop probeerde af te rekenen. Natuurlijk wist ik dat het al een tijdje niet lekker ging tussen Marco Borsato. Marco had natuurlijk al jarenlang vooral zijn eigen liedjes op het repertoire staan en ja, daar zou zelfs Rutger Bregman een depressie van krijgen. Ook stond er al veel te lang een spuuglelijk witlederen bankstel in zijn woonkamer waar Gordon ooit in had gezeten en hij kreeg die vlek er maar niet uit. Natuurlijk is zo’n vlek niet de belangrijkste reden voor de breuk tussen Marco Borsato maar helpen doet het ook niet. Heb je net een leuk weekendje met de familie georganiseerd, je staat te hannesen met een flesje rood in een romantisch keukentje in een blokhut met uitzicht op de Ourthe en opeens schiet het je door het hoofd: 

‘ Vlek…’ Het zijn van die kleine irritaties die zelfs een pornoacteur uit de concentratie zouden brengen. En we weten allemaal wat er nodig is voor een breuk. Een heleboel kleine irritaties die je vervolgens bij elkaar op begint te tellen. Zoals alle keren dat je de keuken binnen komt lopen en iemand blijkt alle ontbijtbordjes te hebben omgedraaid. Je weet dat het een dingetje uit het verleden is. Je hebt er ook goeie gesprekken over gevoerd. Dat het leven een kwestie van geven en nemen is. Dat sommige mensen er genoegen in scheppen om constant door hun eigen muziek heen te zingen. En dat anderen hun roem hebben te danken aan het omdraaien van bordjes. Op een bepaald moment in je leven loopt het emmertje gewoon over. En dan is er nog maar 1 mogelijkheid om uit de impasse te komen. Je gaat uit elkaar. Gelukkig maar dat Marco Borsato nog maar pas geleden zijn faillissement heeft aangevraagd. Scheelt een hele boel werk bij het verdelen van de inboedel. En deze breuk kun je natuurlijk ook zien als een mogelijkheid. Marco zou er een hele tour aan vast kunnen knoppen. Concerto in Mineur. Wel even de setlijst opfrissen. Want zingen dat hij voor altijd en eeuwig zijn trouw had beloofd. Dat kan natuurlijk niet meer. Je moet wel eerlijk blijven. En daar staat onze Marco voor. Eerlijkheid. Hollandse eerlijkheid. Hij gaat deze breuk op een hele integere manier tot de laatste druppel uitmelken. Want er gaan wel vaker mensen uit elkaar. En die willen daar Marco over horen zingen. Want die kan zo verschrikkelijk goed die armzalige Hollandse treurigheid onder woorden brengen. Het zal alleen even lastig worden om aan de goeie kaartjes te komen. Moet je als fan nu een concert van Marco gaan bezoeken? Of toch liever naar Borsato? Want ja. Marco Borsato is uit elkaar.