Een windje. Meer zou ik het niet willen noemen. Een windje. Zeker geen Record Brekende Zomerstorm Uit De Hel Maar Dan Opeens Wel Heel Erg Dichtbij. Volstrekt overbodige paniekzaaierij. Wat is er nou eigenlijk omgewaaid? Een paar boompjes. Waar?  

In Amsterdam. Logisch. Die zijn daar helemaal niks gewend. Dat waren sowieso al bomen met een rugzakje. Bomen die toch al niet mee konden komen. Dor hout. En dan ook nog eens de hele dag onder invloed van alles en nog wat. Die waaien al om in een hoestbui van een 67-jarige rolstoelstukadoor met COPD. Maar dat mag je dus weer niet zeggen.

Van de M&M.

Zelf heb ik de hele dag in het bos gewandeld. Niks aan het handje. Alleen een lichte hersenschudding. En een glip in de kop. Glipje. U noemt dat ‘zo goed als gescalpeerd’? Ik noem dat een hoofdwondje. En die dwarslaesie? Die trekt nog wel weg. Hoop ik. Weet ik. Denk ik.

Er is inderdaad een dooie gevallen. Kan gebeuren. Sterker nog. Gebeurt elke dag. Er vallen elke dag wel ergens dooien. Die dooien die doen dat. Die vallen. Dat zit in de natuur. Dus. Maar om daar dan vervolgens ook nog eens diezelfde natuur de schuld van te geven, ik vind dat dubbelop. Dat is toch net alsof je een pedofiel met een heleboel misbaar ook nog eens publiekelijk aan de schandpaal nagelt alsof hij de eerste de beste kindermisbruiker is. Of zoiets. Ergens klopt dit. Zo ongeveer. Een beetje. En dat mag ik vinden. Vervolgens. Want dit is een vrij land. En dat bedoel ik. Volgens mij.     

Dat was nog maar drie dagen geleden. Het hele land zou bijna in de Noordzee zijn gewaaid. Volgens de deskundigen. En dan zou het vandaag opeens weer tropisch warm gaan worden? Dat kan toch niet waar zijn! Er is toch geen hond die daar nog in trapt!

Frisjes. Zo zou ik het willen noemen. Het is vandaag frisjes. Dus nee. Ik smeer me niet in. Nergens voor nodig. Wat zegt u? Brandwonden? Op mijn rug? En mijn schouders? Dat zijn geen brandwonden. Dat is een tatoeage. Van brandwonden.

Droog? Dat is maar net hoe je het bekijkt. In principe. Ja. Want in principe is al dat water natuurlijk niet weg. Het is gewoon elders. Ik zou dat de Wet van Omtzigt willen noemen. Het Pieterbadje. Komt nog bij. Als het de komende decennia kurkdroog blijft en daardoor alle landbouwgrond in ons land volkomen waardeloos wordt dan zal dit gaan leiden tot een enorme afname in het aantal vluchtelingen omdat die dan zoiets zullen gaan hebben van ‘Ja maar, dit hebben we thuis ook al!’ en dat lijkt me alleen maar winst.

Morgen krijgen we onweer. Heerlijk! Ben ik gek op! Ga ik lekker in mijn blote kont in een weiland staan zwaaien met zo’n ijzeren bal aan een ketting. En dan maar schreeuwen: ‘Keti Koti! Keti Koti!’ U noemt dat achterlijk domrechts? Ik noem dat typisch Nederlands.