De Soos bestaat 40 jaar. Wacht even, dat klonk niet echt enthousiast. Alsof ik hier vannacht om 2 uur nog op het plein bier stond te drinken. En dat is natuurlijk niet zo. Het was nog maar 5 voor 2. Laat ik even opnieuw beginnen. De Soos bestaat 40 jaar!!!!!!! Dat is tien keer langer dan de 2e Wereldoorlog. En nog niet eens de helft van de slachtoffers. Dat is 13 jaar ouder dan Kurt Cobain! Nog 4 jaar en we hebben Prins Friso ingehaald. Even een puntje voor de Trotse Voorzitter: Ga nooit met het hele bestuur op skivakantie in Lech! 40 jaar jeugdsoos. Dat klinkt zowat als een contradictio in terminis. Maar het is een prestatie van jewelste, 40 jaar Pand van Janna, hoera!! En het scheelt echt maar 7 jaar of ik was er zelf bij geweest. Bij die allereerste magische stappen over de drempel van het Pand van Janna. Bij de opening. De allereerste stapjes. Ik geef het grif toe, mijn moeder had me over de drempel moeten dragen, zelf kon ik nog helemaal niks in die tijd, maar goddomme wat was ik er graag bij geweest. In 1973 ’s morgens vroeg voor dag en dauw. Met de sooskikkers van het eerste uur. Ik stond hier afgelopen nacht lichtelijk aangeschoten te kijken naar een DJ van Slam FM, ik ben zijn naam even vergeten, volgens mij was het Ronald Plasterk. Was trouwens een enorm goeie DJ, ik zag hem op de play-knop van zijn computer drukken en toen ging alles zo’n beetje vanzelf en toen dacht ik echt wel even van, sjongejongejonge, dat is inderdaad wel 2000 euro waard. Ik wou dat ik dat kon. Moet je je voorstellen, als iemand de moeite neemt een stukje te schrijven ,op de fiets stapt om naar het podium te rijden en dat dan ook nog eens zelf voor gaat dragen, wat moet je daar dan in godsnaam voor vragen? Doe maar een consumptiebon, Trotse Voorzitter!! Maar goed, ik stond dus te kijken naar DJ Plasterk en ik dacht bij mezelf, 40 jaar jeugdsoos Diepenheim, doar mag zelfs de meest verstokte cynicus ontzettend greuts op ween. En dat bun ik! Als ik over een kleine 30 jaar verhuis naar dat andere jongerencentrum hier iets verderop, hoe heet dat ook al weer, de WOZOCO, want dat is de levenscyclus van een Deepsen, van de wieg via Why Dont Cha naar de WOZOCO, maar als ik daar dan zit, niet in de groepsruimte, tegen die tijd zit er natuurlijk een mooie kroeg en een coffeeshop in de WOZOCO, dat heen dan ook de WOWZOCO, en dat alles onder de bezielende leiding van geriatrisch opperhoofd Stebo, en als ik daar dan Harry Zandjans zie die keihard rondjes rijdt in het opgevoerde scootmobiel van Uli Mook met een bezemsteel in zijn handen terwijl Rory Gallagher snoeihard door de boksen stuitert, dan weet ik 1 ding 100 procent zeker: het is volbracht. Want de Soos staat niet voor zo maar iets, it’s a fucking way of live!! Hoera!! Natuurlijk zijn er in de geschiedenis van de soos ook wel eens dingetjes misgegaan. Dat iemand wiens naam ik niet zal noemen omdat hij hier aanwezig is , vergeten is de deur van de soos op slot te doen zodat hij betrapt wordt terwijl hij aan het rampetampen is met een meisje wiens naam ik niet zal noemen hoewel ik haar naam best zou kunnen noemen omdat ze er toch niet bij is maar ja haar ouders wonen nog steeds hier iets verderop in de Haaksbergerstraat naast de familie Vos, die dingen gebeuren , mar dat gif toch allemoal niks want wie hoald van mekaar! En natuurlijk, er is ook weleens iemand met zijn blote kont op een gloeiend hete barbecue gaan zitten maar dat heeft toch ook zijn charmes plus natuurlijk het feit dat niemand van mijn generatie verbaasd was over het nieuws dat er op sommig vlees poep zit. Joa, dat is logisch, doar is Frits op goan zitt’n! Maar voor het overige? We hebben hier nog nooit gegooid met gifgas, dat vinden wij gewoon zonde van het geld. Er is op wat geknok na tussen een paar broertjes tijdens de kerstdagen nooit echt oorlog geweest, meisjes worden hier alleen maar zedelijk betast, en dan ook nog eens nadat ze daar dagen om gezeurd hebben en we er echt niet meer onderuit kunnen komen en de laatste keer dat we bij de soos gebruik hebben gemaakt van licht verdovende middelen nou daar kan ik me echt helemaal niks meer van herinneren. Wat ik wel weet is dat ik zonder de soos, zonder het Pand van Janna, zonder Why Dont Cha een heel ander mens was geweest. Een stuk gezonder waarschijnlijk. Met een goeie baan. En met een fantastische toekomst voor me. In plaats van die verlopen lapzwans van een kunstenaar met de levensverwachting van een plofkip die hier nu voor u zit en daarvoor wil ik de jeugdsoos dan ook van harte bedanken. Maar wat ik ook weet is dat ik daar, in dat Hol der Wettelozen, de tijd van mijn leven heb gehad en de tijd van mijn leven zal blijven hebben. Zoals mijn dochter dat straks zal hebben en god verhoede pas over een jaar of 750 mijn kleinkinderen. Dan wil u nu even vragen om uit volle borst en met al uw handen te applaudisseren voor de vele vrijwilligers die niet alleen dit weekend maar de afgelopen 40 jaar de jeugdsoos springlevend hebben gehouden. Ik sta op papier ingepland voor een dik half uur dus dit applaus moet toch echt enige tijd aan houden. Ach, laten we het motto van de onvolprezen Johan Popeye in ere houden..
Let the Music do the Talking!!!