Onze kat is dood. We waren nog geen half uur terug van vakantie toen we haar vonden. Het ongelukkige dier was onder een auto gelopen. Vlak voor ons huis. Alsof er even een boodschap afgegeven moest worden. ‘ Jullie gaan natuurlijk niet zomaar ongestraft 10 dagen zonder mij van huis..’ Misschien ook dat we het lot een klein beetje getart hebben. Want ja, wie noemt zijn kat dan ook Bumper. Nou, wij dus. Onze eerste kat heette Winnetou, was ook niet echt een blijvertje. Had heel lang in de grote stad gewoond, ging 1 keer mee terug naar het platteland en werd prompt overreden door een auto. Want dat was Winnetou niet gewend. In de stad reden geen auto’s. Die stonden daar altijd stil. Daarna dachten we dat het beter was om over te stappen op twee katten, daar zouden we vast wat langer plezier van beleven. Dat was een mooi duo. En al vrij snel een heel mooi en morsdood duo. Een hele wollige donkerbruine en een gladde hagelwitte. Dat werden Stoffer en Blik. Boerderijkatten, dus dan weet je het wel. Die krijgen zelf jongen waar dan weer van alles mis mee  is. Dat werd Zum. Toen hadden we Stoffer en Blik Zum. Zum was een kat die na de geboorte alleen maar achteruit kon lopen. Dat zag er op zich nog best wel grappig uit. Maar die had dus een tumor in zijn kop. Hebben we operatief laten verwijderen. Ging alsnog dood. En toen kwam Bumper. Je hebt als artiest weleens een moment om even je gedachten te laten gaan over het leven en de dood en zo gebeurde het dat ik afgelopen dinsdag terug kwam uit Dordrecht en dacht: van dat geld dat we hebben uitgegeven aan het in leven houden van die 5 katten hadden we gemakkelijk een jaar onderdak kunnen bieden aan  50 Syrische vluchtelingen. Omdat ik echter met de opvang van 50 Syrische vluchtelingen meteen het hele altruïstische vijvertje van Nederland had leeggevist zou dat dus betekenen dat niemand anders in dit land een Syrische vluchteling op had kunnen vangen. Dat vond ik niet netjes van mezelf, ik wil niemand de mogelijkheid ontnemen om ook iets goeds te doen. En terwijl ik ter hoogte van Markelo de A1 verliet wist ik dat we het weer met 2 katten zouden gaan proberen. En om de Syriërs een hart onder de riem te steken zouden we die 2 krachtige Arabische namen geven. Ibn en Ghaldoun.