Liefde. Ja. Liefde. Dat is denk ik wel het woord dat in 6 letters (waarvan 5 verschillende) perfect samenvat wat ik al die jaren als artiest overal om me heen aan het verspreiden ben. Liefde. Onvoorwaardelijke liefde. Liefde voor de medemens. Liefde voor mijn vrienden. Liefde voor de vreemdeling. Liefde voor de familie. Liefde voor het detail. Liefde voor het grotere plaatje. Liefde voor de waarheid. Ook dat. Ik hou echt van de waarheid. Daar kun je me echt voor wakker maken. En dat niet alleen. Ik kan bij tijd en wijle ook donders genieten van de meest belachelijke onzin. Zolang het maar geen verwerpelijke onzin is. Bij verwerpelijke onzin haak ik af. Voel ik gewoon heel weinig liefde bij. Maar dat maak ik dan wel meteen heel erg duidelijk. Dat ik daar absoluut niet van gediend ben. Van die verwerpelijke onzin. Maar weet dat ik daar dan heel helder over zal communiceren. Met alle liefde. Zoals u dat van mij mag verwachten. Liefde. Altijd. En overal.

Natuurlijk gebruik ik daar weleens hele lelijke woorden bij. Hele lelijke woorden zijn ook woorden. Die kunnen daar verder ook niks aan doen. Moet ik die hele lelijke woorden dan maar links laten liggen? Dan kan ik gewoon niet over mijn hart verkrijgen. Vooral omdat lelijke woorden vaak de enige woorden zijn die je kan gebruiken om andere lelijke woorden mee om hun spuuglelijke oren te slaan. En dat doe ik dan ook. Graag zelfs.

Met alle liefde.

Liefde is vaak raadselachtig. Dat weet ik. Daarom word ik weleens slecht begrepen. Geeft niks. Ik kan wel tegen een stootje. En al dat gezeik. Ik weet het. Het komt uit een goed hart. Vaak. Ik voel dat. En ik accepteer dat. Vooral ook omdat ik weet dat onbegrip vaak de eerste stap is op weg naar iets dat zomaar zou kunnen leiden tot onvoorwaardelijke liefde. Of niet. Dat mag ook. Dat is het mooie aan liefde. Die is vaak raadselachtig. Daar kun je soms de vinger niet helemaal achter krijgen. Of tussen. Dat je iets aan het lezen bent en dat de woorden dan beginnen te dansen en dat je daar op een bepaald moment echt helemaal geen ene kloten van meer begrijpt. Kijk. Dat is nou liefde. Echte liefde. Tenminste. Dat vind ik.

Ik hou echt met heel mijn hart van de liefde. Waardevolle liefde. Onzinnige liefde. Liefde waar niemand nog iets mee te maken wil hebben. Vooral die. Van die weggegooide liefde. Liefde die het nog best goed zou doen maar die door de mensen totaal vergeten is. Uit het oog verloren liefde. Van die liefde waar je voor om moet lopen. Waar je naar moet zoeken. Liefde die verstopt zit. In een spouwmuur. In een graf. In een schreeuw. In woede. Die vooral. Ik hou ontzettend veel van woedende liefde. Liefde die zich verstopt heeft in afzichtelijkheid. In lelijkheid. Die vind ik het mooiste. En die zet ik dan pontificaal in het zonnetje.