Het is de mannen in de loop der geschiedenis ook veel en veel te makkelijk gemaakt. Neem nou de evolutie van de dickpic. Daar moest je vroeger dus echt een heleboel moeite voor doen. Eerst natuurlijk een geschikte grot uitzoeken waar je ongestoord je innerlijke Picasso naar buiten kon schilderen. Niks zo vervelend als met een penseel in je handen en je berenvel op de enkels betrapt worden door een stamgenoot die kwam informeren of je zin had om even een paar volwassen oerossen met een knots op de kop te slaan. Zeker in die tijd was betrapt worden in een dergelijke compromitterende positie bijzonder slecht nieuws voor je imago als jager-verzamelaar.

Verder was het natuurlijk zaak dat je de basisbeginselen der schilderkunst enigszins onder de knie had. Je kon wel een beoogd vriendinnetje aan de haren naar die grot slepen maar als dat beoogde vriendinnetje alleen maar in een onbedaarlijke lachbui uitbarstte omdat ze echt van haar leven nog nooit zo’n raar hert had gezien, dan was dat natuurlijk niet de reactie waarop je gehoopt had. En natuurlijk. Je kon dat vriendinnetje met een wel gerichte klap van je knots natuurlijk alsnog bij je in je hunebed krijgen maar het was ook in die tijd toch een stuk prettiger als het een beetje van twee kanten kwam. Niet altijd. Meestal.

Je moest ook de goeie verf gebruiken. Sneldrogend. En niet vlekkend. Niks zo funest voor de erotiek van de holbewoner als een schilderij van een schitterende penis die er na een klein beetje waterschade al bij hing als de Schreeuw van Edvard Munch.

Er is overigens in de geschiedenis der mensheid na de tijd van de grotschilderingen een hele lange periode geweest waarin er zo goed als geen dickpics meer verschenen. Dat had waarschijnlijk te maken met de ontwikkeling van het spijkerschrift. Wel zien we ergens halverwege de Middeleeuwen een nieuwe trend in de schilderkunst ontstaan waarin mannen met pontificale erecties te pas en te onpas door het beeld heen lopen. Gelukkig altijd een beetje op de achtergrond en vooral aan de zijkanten van de schilderijen zodat die er in het geval van de Nachtwacht door puriteinse zedenmeesters resoluut afgeknipt konden worden. Al weet ik daar niet het hele fijne van.

In het begin van de 20^ste eeuw is het delen van de dickpic pas echt in een stroomversnelling gekomen en dit heeft waarschijnlijk te maken met de stormachtige ontwikkeling van de fotografie in diezelfde periode. Ook begonnen mannen bewegende beelden te maken van hun erecte penissen maar dat waren filmpjes die nooit langer duurden dan 2 minuten. Dus ja. Dan kun je net zo goed een foto sturen. Tot slot nog dit. Heb alsjeblieft een heel klein beetje medelijden met al die dickpic-mannen. Het is niks dan onzekerheid. En bijna altijd versturen ze een foto van een penis die niet eens de hunne is. Dat is ook goed te zien. De kleur is anders.