Nederlanders en vluchtelingen, dat zal altijd een genante vertoning blijven. We kunnen daar gewoon niet fatsoenlijk mee overweg. Dat komt vooral omdat we die vluchtelingen niet als mensen zien. En dan zeker niet als Onze Mensen. Die slag kunnen we niet maken. Het blijven altijd de Anderen. De Joodse Anderen. De Islamitische Anderen. De Afrikaanse Anderen. Geeft niks. Wij kunnen dan weer heel veel verschillende soorten yoghurt bedenken. Ook leuk! Al snijden we ons daarmee zelf wel in de vingers. Want al die verschillende soorten yoghurt zorgen natuurlijk voor een enorm aanzuigende werking. Waarmee we dus zelf ons eigen vluchtelingenprobleem creëren. Want dat is wat welvaart doet. Die doet de Anderen verlangen naar Ons. Want wie wil er nu niet een verblijfsvergunning in het Land van de 1001 Toetjes?

Wat we volgens mij moeten doen is het vluchtelingenvraagstuk op een heel andere manier benaderen. Zodat ook de hardwerkende Nederlander het begrijpt. En ik denk dat ik de oplossing gevonden heb. We moeten die vluchtelingen om gaan rekenen in kilo’s. Dat we als land afspreken dat we in het jaar 2021 plek hebben voor 7000 kilo. En dat de vluchtelingen zelf mogen bepalen hoe ze die 7000 kilo over onze grens willen brengen. Dat mogen dan 100 stuks zijn die al min of meer in volwassen status afgeleverd worden. Ze mogen ook kiezen om alleen maar pasgeborenen onze kant op te sturen zodat er met een beetje passen en meten 2500 mensenkuikens in een rieten mandje bij Lobith ons land binnen komen drijven. Ze mogen zelfs de keuze maken om 12 Amerikanen uit het gehucht Obesitas te sturen. Dat staat ze vrij.

Natuurlijk is die 7000 kilo maar een voorstel. Daar kunnen we ook 8000 kilo van maken. Of 5000 kilo. Of een half miljoen kilo. Dat moet men in Den Haag maar beslissen. Wel lijkt het me zaak om zo strikt mogelijk vast te houden aan welke afspraak dan ook. 7000 kilo moet natuurlijk geen 7001 kilo gaan worden. En we moeten nu al hermetisch vast gaan leggen hoe we ze gaan wegen. Is dat volledig bepakt en bezakt of staan ze straks allemaal piemelnaakt op een kluitje op een weegbrug? En willen we dat vanaf de weg kunnen zien of komt een dergelijk schouwspel toch weer in de buurt van de genante vertoning? En moeten die 7000 kilo’s bestaan uit volledige exemplaren of mogen daar ook tweedehands onderdelen uit Beiroet tussen zitten? En stel dat er morgen een bus propvol met Syrische organen arriveert in het AZC in Ter Apel, staan we daar als Nederlanders dan wel massaal voor te juichen? En heeft de hardwerkende Nederlander nog iets te vertellen over het soort orgaan dat onze kant op komt of hebben we straks alleen maar hoornvlies in de foute kleur en geen enkel kloppend hart? Laten we daar nu alvast goede afspraken over maken. Dit moet geen koehandel worden.