Ik weet het. Het dragen van een autogordel was verstandig geweest. Had ik waarschijnlijk net even wat comfortabeler uit deze auto gezaagd kunnen worden. Het is even niet anders. Maar ik weiger om me hier af te laten schilderen als een complete idioot. Ik ben niet gek. Ik ben gelovig. En dat mag. Ik sta gewoon in de grondwet. Ik word beschermd. Daar wel. En natuurlijk kan een autogordel net even dat verschil maken tussen een avondje naar De Kleine Willem of anderhalf jaar in Het Roessingh. Maar dat is wetenschap. En wetenschap. Dat is het werk van de duivel.

Vanzelfsprekend mag u mij uit deze auto knippen met behulp van het allermodernste pneumatische gereedschap. Daar is de Bijbel heel helder over. Staat dat niet ergens pontificaal in Ezechiël 39.11-28? Dat hij niemand achter zal laten? Of is dat Pneumatorium 12.34-11? En nee. Dat kan ik dit moment dus niet even opzoeken. Want ik lees net op 112 Twente dat ik trending ben. Ik ben een beknelling!

Even een klein momentje. Voordat u mij uit de auto knipt. Ik heb liever geen vrouw. Het is niet dat ik ze niet vertrouw met dat hele dure gereedschap. Zij mag dat gewoon niet van mijn geloof.  Want ik zit dus met mijn rechterbeen muurvast onder het motorblok en dat zou maar eens amputeren geblazen kunnen worden. En dat is me te intiem voor een wildvreemde vrouw. En nee. Liever ook geen moslim. Die heb ik op internet weleens iemand zien amputeren. Ik vertrouw ze gewoon niet. Die snijden vaak net het verkeerde weg. Kunt u niet even mijn goede vriend Elmert bellen? Die is heel erg handig in kleine ruimtes. Die wint ook altijd met Dokter Bibber.

Het grootste probleem met de autogordel is dat je niet weet welke schade het veroorzaakt op de langere termijn. Het zou zomaar eens kunnen dat ik juist door het dragen van die autogordel op latere leeftijd last ga krijgen van dementie, hart-en vaatziekten, verpletterende eenzaamheid en meerdere al dan niet geneselijke kankers. En dat wil ik niet. Die vrijheid heb ik. Natuurlijk zal het even wennen zijn om straks verder te moeten zonder dat rechterbeen. Daar ben ik best een beetje gehecht aan geraakt. Al zie ik op dit moment vooral de voordelen. Zo ben ik op geen enkele manier magnetisch.

Of het pijn doet? Nee. Ik zit echt zwaar onder de medicijnen. Natuurlijk mag dat. Het zijn pijnstillers van het merk God Zelf. Die heeft Hij zelf in elkaar gedraaid. Dat staat op de verpakking. Dat is Zijn Woord. En daar hoeft niet aan getwijfeld worden. Of ik me nog ergens voor schaam? Waar zou ik me voor moeten schamen? Voor dat ene bed dat ik bezet ga houden zodat er opnieuw een kankerpatiënt vroegtijdig komt te overlijden? Die hebben toch ook de keus? Die kunnen toch ook gaan geloven? Met hun achterlijke wetenschap.