Er lijkt maar geen einde te komen aan de vrije val die we als samenleving aan het maken zijn. Nu wordt zelfs Johan Derksen met de dood bedreigd. Johan Derksen! De Mahatma Gandhi van Grolloo. De Jezus Christus van de Reclameboodschappen. De Ongekroonde Koning van de Goeie Smaak. De Frêle Farao van het Formidabele Fatsoen. De man van de weegschaaltaal en nooit een onvertogen woord. Nou ja. Hij heeft de keepster van het Braziliaanse vrouwenvoetbalteam onlangs een varken in een shirt genoemd. Niet netjes. Zeker niet voor een man die door plaatselijke obesitas al 25 jaar zijn eigen plasser alleen nog maar in de spiegel kan bekijken. Maar als je zelfs een buitenlandse sportvrouw al niet meer mag uitschelden voor varken, waar zijn we dan eigenlijk mee bezig in dit land?

Hij wordt ook niet door de Brazilianen met de dood bedreigd. Nog niet. Dat komt nog. De doodsbedreiging komt uit eigen land. Hij mag niet zeggen door wie. En dat snap ik. Je moet die mensen niet op een idee brengen. Dat ze denken: ‘Ik ga hem nog een keer met de dood bedreigen!’ Je moet de kat niet op het spek binden. Zeker niet als het een hele dikke kat is. Uit Brazilië.

Zijn er eigenlijk nog Nederlanders te vinden die niet met de dood worden bedreigd? En dan bedoel ik niet de dagelijkse stroom doodsbedreigingen die we allemaal om onze oren krijgen en die we nogal eufemistisch het huwelijk zijn gaan noemen. Ik heb het over doodsbedreigingen aan het adres van onze BN’ers. Het zal toch niet zo zijn dat iemand André van Duin met de dood bedreigt? Of Willempie. Meneer en Mevrouw de Bok. Dieuwertje Blok. Of Jos Brink. Daar moet je toch echt niet aan denken. Dat iemand Jos Brink met de dood bedreigt. En dan niet sputteren dat Jos Brink al in 2007 overleden is. Een doodsbedreiging is voor niemand leuk. Ook al komt die veel te laat.

Volgens mij is het zaak om zo snel mogelijk een Absolute Ondergrens aan te geven. Dat we een Nederlander aan gaan wijzen die we als laatste verdedigingslinie zien. Een tothierennietverdernederlander. Want we kunnen als land natuurlijk niet blijven roepen dat dit echt de aller-aller-aller-allerlaatste keer was. Het gaat hier ook om een stukje geloofwaardigheid.  Dat hoeft van mij ook geen Bekende Nederlander te zijn. We kunnen ook kiezen voor zomaar een 15-jarige jongen uit Rotterdam. Of een baby onder de rook van Hoogovens. Of Erben Wennemars.

Dat zou een prachtig televisieprogramma op kunnen leveren. De Verkiezing van de Tothierennietverdernederlander 2021. Misschien een idee voor John de Mol? Dat hij al die doodsbedreigingen om weet te toveren tot een verdienmodel. Zou toch een schitterende Nederlandse oplossing zijn. Dat het volk zelf beslist wie er als allerlaatste met de dood wordt bedreigd. Johan Derksen doet de presentatie. Vanuit een bunker. En Willem Holleeder en Ridouan Taghi zitten in de jury. Vanuit de studio.