Nee. Meneertje Manuel staat ook dit jaar niet op de Boerinnenkalender. Wat logisch is. Ik ben er mij geentje. Ik sta wel op de Nationale Gewassen Kalender. Maand Augustus. Daar sta ik dan. Tussen de mais. Beetje links achteraan. Niet heel erg zichtbaar. Wel ontzettend genoten van de fotoshoot. Uiterst professioneel. Soort van Anton Corbijn. Maar dan anders. Mocht bijvoorbeeld zonder erectie. Nou. Dat kan ik heel goed. Tussen de mais staan. Zonder erectie.

Naakt? Ja. Ik sta daar piemelnaakt. Heb ik geen enkele moeite mee.  Je ziet er ook niet zo heel veel van. Door al die mais. En die onderzeeboot. Had ik dat niet gezegd? Ik sta daar achter een onderzeeboot. Vond de fotograaf een schitterend idee. Je zag er weliswaar niks van. Want ja. Hele hoge mais. Maar dan toch. Je voelt hem wel.  Die onderzeeboot. Hoor je ook van alle kanten. Van de mensen. De mensen bladeren door die kalender, belanden bij de maand Augustus en denken: ‘Wat een eigenaardige foto is dit… heel onheilspellend!’

En dat is ook zo. Die onderzeeboot is heel onheilspellend. Fremdkörper. Zeker op die plek. Midden tussen de mais. Iets buiten de bebouwde kom van Lattrop. Het is ook nog eens een Russische onderzeeboot. Nucleair. Gaat een enorme dreiging van uit. Natuurlijk. Niet iedereen ervaart dezelfde mate van dreiging. De meeste mensen zien alleen die mais. Wat logisch is. Er is ook alleen maar mais in beeld. Zelfs als je heel goed kijkt. Iemand beweerde op internet dat er bijna een periscoop te zien was. En dat klopt. Er is bijna een periscoop te zien. Er is ook bijna een bergweide te zien. De Eiffeltoren. De Marianentrog. En een Iraanse dameskapsalon. Bijna.

Waarom ik daar naakt zonder erectie volstrekt onzichtbaar in een maisveld sta te poseren?

Om aandacht te vragen. Voor wie? Voor al die mensen die de komende wintermaanden niet in staat zijn om naakt en zonder erectie in een maisveld te poseren. Allereerst natuurlijk omdat de mais van het land is. Je kan op dit moment wel ergens links achteraan in je blote kont in een maisveld gaan staan om je te laten fotograferen voor de Nationale Gewassenkalender maar als je dat doet zonder diezelfde gewassen dan sla je de plank mis. Nogal. Verder zijn er natuurlijk heel veel Nederlanders die dat helemaal niet kunnen betalen. Steeds meer zelfs. Er zijn steeds meer Nederlanders. En die kunnen dat ook nog eens helemaal niet betalen. Op zich is dat naakt zonder erectie tussen de mais staan het probleem niet. Dat kost geen drol. Het is de overhead. Dat maakt het zo’n kostbare onderneming. Het vervoer. De versnaperingen. De mais zelf. De vergunningen. Wat te doen met de kinderen? De huisdieren?  De gehandicapten? De ouderen? De terminalen? Er moeten wegen worden aangelegd. Bushaltes. Treinstations. Vliegvelden. En wie kan er uit eigen zak nog een vliegveld betalen? Bijna niemand. Nou dan. Die scheefgroei. Die tweedeling. Daar vraag ik dus aandacht voor.