Langs deze onsympathieke weg wil ik graag iedereen van harte feliciteren met het afschaffen van de slavernij: ‘Van harte gefeliciteerd!’ Tegelijkertijd wil ik iedereen waarschuwen om toch vooral niet te snel tevreden te zijn met de behaalde resultaten: ‘Wees toch vooral niet te snel tevreden met de behaalde resultaten!’

Want we zijn er natuurlijk nog lang niet. Het is een heerlijke gedachte dat er in Amerika geen enkele zwarte man of vrouw is die nog op de plantages hoeft te buffelen. Op hele onchristelijke tijden! Zwaar onderbetaald en vreselijk uitgebuit! Aan alle kanten! Alsof het geen volwaardige mensen zijn! Maar! Inferieure Zzp’ers! Flexwerkers! En dat ze dan helemaal onder de striemen zitten! Van de zweepslagen! En zo! Dat is toch geen gezicht! Zo wil je toch niet bij Oprah op de tribune gespot worden! Dat de buren daar wat gaan denken! Hij werkt dus toch nog op de plantage! Die schavuit! Ik wist het wel! Daarom zeg ik het nog maar eens hardop: ‘Lang leve het afschaffen van de slavernij!’  

Echt. Gast. Dat we die wantoestanden getackeld hebben, daar mogen we best trots op zijn. Als gemeenschap. Zowel als zwarte als witte gemeenschap. Want het is met de afschaffing van de slavernij als met het frontale auto-ongeluk: ‘Dat moet natuurlijk wel van twee kanten komen.’ Anders gaat het niet. Je kunt geen einde maken aan het racisme zonder dat ook de racisten water bij de wijn doen. En dat hebben de racisten gedaan. Daar verdienen de racisten de credits voor. Daar moeten ze voor bedankt worden. Bedankt! Racisten! Racisten bedankt! Dat was een hele fijne gemeenschappelijke prestatie!

Maar laten we ook vooral niet te snel en zeker niet te voorbarig in de handjes knijpen. Want dit moet natuurlijk niet op een Pyrrusoverwinning uit gaan draaien! Het zou ontzettend stom zijn om nu al tevreden achter over te leunen terwijl we er echt nog lang niet zijn. Want we zijn er nog lang niet! Parijs is nog ver! Als je al die zwarte slaven, die je hebt bevrijdt van hun onmenselijke bestaan op de plantages, via een slinkse omweg inmiddels voor je aan het werk hebt in commerciële gevangenissen, waar ze levenslange gevangenisstraffen uit moeten zitten, omdat ze zijn betrapt met een piepkleine hoeveelheid drugs, die het land binnen zijn gesmokkeld door voormalige plantage-eigenaren, die ook nog eens mee hebben geschreven aan het wetboek van strafrecht, zodat het bezit van een piepklein beetje drugs zomaar een levenslange gevangenisstraf op kan leveren, waar die voormalige plantage-eigenaren dan schathemeltjerijk mee kunnen worden, ja, dan kan ik me dus heel goed voorstellen dat er toch even op een aantal zwarte achterhoofden gekrabt gaat worden. En terecht! Want waar zit hier dan de winst? Bij de blanken! Maar! Waar zit hier dan voor de zwarte man de bevrijding?! Waar zit hier voor de zwarte vrouw de winst?! Dit is toch heel erg van de regen in de drup! Dus hup! Aan het werk! De zweep erover!

Profvoetballers die de barricaden op worden gejaagd om de homorechten te verdedigen, dat is toch alsof je de speciale jubileum editie van het Kwaku-festival laat organiseren door de Ku Klux Klan. Voetbal staat net zo ver af van homorechten als de zon van de aarde. Stelt u zich voor dat een Johan Derksen op zijn buikje in een sauna ligt terwijl René van der Gijp hysterisch schaterend zijn balletjes hoog probeert te houden. En dat Derksen achterom kijkt en Van der Gijp toefluistert: ‘ Ga er maar even uit voor de reclame.’ En dat je dan ondanks een enorme tolerantie voor alles en nog wat toch een beetje ongerust begint te worden en denkt: ‘ Iets klopt er niet aan dit plaatje.’

Niet dat er geen homoseksualiteit voorkomt in de profvoetballerij. Natuurlijk wel. Het zijn gewoon mensen. Ik ken ook geen enkele andere bevolkingsgroep die zo graag rond paradeert op vrolijk roze voetbalschoeisel van het merk K3 als onze voetbaljongens. En dan dat shirtje uit trekken om een doelpunt te vieren, dat is toch een hele eigenaardige gewoonte? Stamt af van de Grieken. En als ze dan ook nog eens per ongeluk kampioen worden, dan willen ze op een boot door de Amsterdamse grachten getrokken worden terwijl alle andere jongens vanaf de kade ze bewonderend toe staan te juichen.

Let wel. Ik zeg dus niet dat alle voetballers homoseksueel zijn. Zeker niet. Er zitten een paar onvervalste hetero’s tussen die onze tijdgeest aan het ontkennen zijn. Maar dat zijn er hooguit twee. En die heten allebei De Boer. Dat is de echte minderheid.  Waar het om gaat is dat we ze niet in moeten zetten om de homorechten te verdedigen. Dat kunnen ze niet. Je vraagt een dansleraar niet om op de stoel van de viroloog te gaan zitten. Je schakelt Lil’ Kleine niet in als relatietherapeut. Je vraagt aan Dion Graus niet of hij een maandelijkse column in de OPZIJ wil schrijven. Je wil niet dat Mark Rutte ergens in de kamer een Roze Olifant ziet staan en dat iedereen daar de tranen van in de ogen krijgt. En je wil niet dat een profvoetballer zich uit spreekt over de rechten van de LHBTI-ers. Zeker niet als het gaat over de LHBTI-ers in Hongarije. Want Hongarije, dat is onze laatste verdedigingswal tegenover de oprukkende bloeddorstige moslim hordes. En de intolerante islam, dat is pas het echt beroerde nieuws voor al onze homo’s en lesbo’s. Dat snapt niet iedereen. Dat onze Orban een soort van Churchill is. Die zien de sigaar niet. Die zien alleen de eigen doos. Alleen onze rechts-radicalen begrijpen dit. Die kunnen over de mensenrechten heen kijken. Die weten dat de rechten van de LHBTI-ers alleen maar beschermd kunnen worden door ze per decreet in Hongarije te verbieden. Als buffertje. Zodat de LHBTI-ers in de rest van Europa veilig zijn. Eigen homo’s eerst. Veel diverser gaat gaat ons benepen nationalisme niet worden.  

Een hartstilstand. Wat kan een voetbaltoernooi daar toch ontzettend van opknappen. Let wel. De arme voetballer die het overkomt moet dit natuurlijk wel overleven. Ik ben geen onmens. Ik ben satiricus. Ze hoeven niet echt dood. Niet allemaal in ieder geval. Dat kan ook niet. Als er te veel voetballers voor dood neer vallen tijdens de wedstrijd dan moet de scheidsrechter veel te vroeg voor het einde fluiten. En daar worden we niet vrolijk van. Dat er na tien minuten al 14 spelers op apegapen liggen en er door de verzorgers gevochten moet worden om de laatste defibrillator terwijl er in de spelerstunnel een kop-staartbotsing plaats vindt tussen de lijkwagens van de firma van Lienden. Dat is te rommelig. Dat zou zelfs niet werken bij een wereldrecordpoging gangbang. Die wil je ook niet allemaal tegelijk. Maar vlak voor de rust een dreigend sterfgevalletje om een dodelijk saaie eerste helft een beetje op te krikken? Waarom niet? Hoeft ook niet altijd een hartstilstand te zijn. Mag ook een acute aanval door een vleesetende bacterie zijn. Dat een rechtsbuiten een voorzet wil geven en dat hij dan omvalt omdat zijn standbeen plotseling dertig centimeter korter is. Donders goed nieuws voor de amusementsfactor. Ik zou ook graag een paar landmijnen willen verstoppen op willekeurige plekken. Er zijn voetballers zat die nu al ter aarde storten alsof hun benen er tot aan de knieën af worden gesloopt, geef die toneelspelers dan ook het podium dat ze verdienen. We zouden de wedstrijd tussen Frankrijk en Duitsland kunnen opleuken met een paar metersdiepe loopgraven en dan de verdedigers een beetje heen en weer laten gooien met mosterdgas. Dat ook het publiek in Hongarije weer weet waarom het zeer verstandig is om op de tribune mondkapjes te dragen. En als de Duitsers dan op een bepaald moment het Franse strafschopgebied bestormen, dat er dan opeens honderden Engelse parachutisten uit de lucht komen vallen terwijl vanuit de studio een dolenthousiaste verslaggever van Omroep Gelderland allerlei zeer zinnige informatie over de Slag om Arnhem met de verbijsterde televisiekijkers deelt die nog nooit zo’n rare voetbalwedstrijd hebben gezien. En dan moet de tweede helft nog beginnen. Waarin we krokodillen zien die ballenjongens de gracht in sleuren en een scheidsrechter die het op een lopen zet, achtervolgd door een hele zieke malariamug van een concurrerende supermarktketen. Er is een sprinkhanenplaag en veel voetballers vertonen tekenen van krankzinnigheid en dan is daar ook nog een nieuw dodelijk virus dat uitbreekt op de hoofdtribune en als we daar via de VAR op terug kijken lijkt dat verdacht veel op een herhaling uit The Walking Dead en dan hebben we de poppen pas echt aan het dansen. Let wel. Er zijn nog steeds geen echte doden gevallen. Dat zouden de kijkers niet accepteren. Dit moet natuurlijk wel leuk blijven. Het is maar een spelletje. Dit is voetbal. Geen oorlog.

Teringhond. Wat een schitterend woord is dat toch. Teringhond. Zoveel mooier dan kankermongool. Kankermongool vind ik kwetsend. Omdat het je persoonlijk raakt. Want die kan je zomaar in de familie hebben zitten. Dat iemand je keihard op je neus timmert en roept: ‘Je bent een kankermongool!’ En dat je dan vooral door die woorden wordt geraakt omdat je iemand in de naaste familie hebt zitten die zowel kanker als mongool heeft. En dan doet dat zeer. Dus nee. Kankermongool roepen? Doe maar niet.

Gaan we terug naar de teringhond.  Ik heb persoonlijk weinig moeite met teringhond. Ik ken namelijk niemand in mijn omgeving die daar last van heeft. Er zijn gewoon heel weinig Nederlanders die nog kampen met de tering. Ja. Viola Holt. Die heeft een minieme hoeveelheid tering net onder haar onderkin zitten waar haar huissleutels wel eens in blijven hangen. Niet leuk. Zeker niet. Tering is geen pretje. Maar de kans dat je met het uitschelden van iemand voor ‘teringhond’ daadwerkelijk iemand kwetst is echt verwaarloosbaar klein.

Een beetje vergelijkbaar met de ‘christenhond’. Christenhond is ook zo’n woord waar niemand zich nog druk om maakt. Omdat Jezus zelf eigenlijk meteen al de laatste oprechte christen is geweest en het sindsdien alleen maar bergafwaarts is gegaan met zijn kudde. Christenen zijn zich in de loop der jaren steeds meer gaan gedragen als opportunistische fatsoensrakkers die met hun hoogstaande übermenschen-moraal alle anderen voortdurend de maat hebben genomen en het is niet meer dan rechtvaardig dat er in de 21^ste eeuw eindelijk eens een paar mensen op staan die roepen dat die fucking christenhonden hun evangelische bek eens een keer moeten houden. Ik geef het grif toe. Ook dit is niet de meest verfijnde taal aller tijden. Maar je kwetst er niemand mee.

Een apart geval is het zogenaamde ‘Tuig van de Richel’. Een politicus die zijn rond-naaiende, vrouwen-meppende, vastgebonden-geitjes-neukende partijgenoot uit de wind probeert te houden door vijandige journalisten neer te zetten als ‘tuig van de richel’, het is niet netjes, maar van mij mag het. Omdat achter die onhoudbare verdediging op exact hetzelfde moment iets kraakhelder wordt: Wilders is een teringhond. Want dan is het op schoolplein-niveau heel erg het zogenaamde ‘wat je zegt ben jezelf’ geworden. Dat is een eigen doelpunt. En die tellen we gewoon mee.

Dat is vergelijkbaar kinderlijk gedrag met het tekenen van Hitler-snorretjes op de Barbiepop van je kleine zusje. Dat maakt al net zoveel indruk als Charles Manson die Roman Polanski helemaal verrot scheldt voor psychopaat. Taal is niks dan een vervoermiddel. En soms rijden de woorden de hele dag op en neer in afzichtelijk lelijke zinnen. Dan is het maar het beste om aan die lelijkheid niet al te veel woorden vuil te maken.

Een Romein schreef hier in het Jaar Nul al een Zeer Kort Verhaal over: ’Naast Jezus zag ik ook de bui al hangen. Zijn CDA zal een ontzettende kutpartij gaan worden. Wie heeft mijn hamer?’   

De Amerikanen komen binnenkort met onweerlegbaar bewijs van hoogst opzienbarend nieuws: We zijn niet alleen! En denk dan niet dat ze er in dat hyper kapitalistische land plotseling achter zijn gekomen dat er zoiets onvoorstelbaars blijkt te bestaan als de medemens. Dit gaat hier niet over de ontdekking van een Derde Wereldland binnen hun eigen landsgrenzen. We praten hier over Buitenaards Leven. Aliëns! E.T.! Limburgers!

Meneertje Manuel moest wel een beetje gniffelen om dit zogenaamde nieuws. Want natuurlijk bestaat er zoiets als Buitenaards Leven. Zelf ben ik al sinds de jaren 80 van de vorige eeuw met de regelmaat van de klok meegenomen op rondvluchten in diverse types ruimteschepen. En ja. Tijdens die ontvoeringen zijn er diverse experimenten op mij uitgevoerd. Dat moet. Anders neemt niemand zo’n ontvoering serieus.

Die experimenten waren niet altijd even prettig om te ondergaan. Ook de resultaten wisselden nogal. Wat natuurlijk inherent is aan het experiment. Ik wil daar op deze plek niet al te veel details over loslaten. Er zijn nog steeds een paar kinderen in ons land die wel kunnen lezen.  Maar laat ik er dit van zeggen, ik weet eerder dan alle vrouwen op de wereld wanneer Easy Toys een nieuw model dildo op de markt gaat brengen, welk soort kunststof ze daarvoor gebruiken, waarom een lichtgevend kleurtje alleen populair is in de noordelijkste regio’s op aarde en dat de meeste proefpersonen batterijen prefereren boven een snoer.

Er bestaan nog veel misverstanden rondom buitenaards leven. Dat het bijvoorbeeld Groene Mannetjes zouden zijn. Wat een onzin. Het zijn absoluut geen Groene Mannetjes! Het zijn Kleurloze Figuren. Ambtenaren. Wat logisch is. Alleen de Absoluut Overbodigen onder het Buitenaardse Leven zijn er op uit gestuurd om de mensheid in kaart te brengen. Niemand wil dat eigenlijk doen. Met je ufo naar de Aarde gestuurd worden staat gelijk aan een midweek Centerparcs met je dode schoonmoeder in de dakkoffer. Daarom zijn de experimenten die uitgevoerd worden op de mensen ook vaak aan de agressieve kant. Ze hebben een godsgruwelijke hekel aan dit karwei. We zijn voor de Buitenaardsen een soort van moslims. Of nog erger. Telegraaflezers.

Ook al loopt de Gemiddelde Buitenaardse niet over van de goede bedoelingen, toch is hij nergens uit op het uitroeien van de mensheid. In de eerste plaats omdat de Gemiddelde Buitenaardse zich verhoudt tot de Mens als Friedrich Nietszche tot André Hazes Jr. En in de tweede plaats omdat volstrekt helder is dat we het uitroeien van de mensheid gerust over kunnen laten aan de mensheid zelf. Ze hebben 1 keer een half uurtje rond gevlogen met Hugo de Jonge op de operatietafel en ze weten: Die mensen lossen zichzelf wel op.  

Ze vinden het ook enorm schattig van ons dat we met een karretje aan het rondrijden zijn op Mars. Zelf zijn ze daar 329 miljoen jaar geleden voor het laatst geweest. Toen was het op. Die noemen dat ook geen Mars. Dat is hun Groningen.    

Dat denk ik de laatste tijd dus echt om de haverklap. Sta ik in de rij bij de Spar achter een man met een hoofd dat voor geen meter op zijn schouders past en dan fluister ik in mezelf :

‘ Ach. Die arme man kan daar toch ook niks aan doen. Die is ontsnapt uit een laboratorium’.

Het maakt de sleur van alledag een stuk dragelijker. Dat je alle kandidaten van het Eurovisie Songfestival de revue ziet passeren en hun buikloperige sputterpop met de mantel der liefde bedekt. Want natuurlijk kunnen die glassnuivende, non binaire trekpoppen met allemaal een slavernijverleden helemaal niks aan hun atonale wanprestaties doen. Die zijn ontsnapt uit een laboratorium.  Al heb ik soms het vermoeden dat ze daar hulp bij hebben gehad. Dat de vader van Youp het hok open heeft laten staan. Om alle andere artiesten het bloed onder de nagels vandaan te treiteren. Dat die op de zoveelste gedwongen vrije zaterdagavond hun afstandsbediening naar de televisie gooien en schreeuwen: ‘Ik zet verdomme wel een dvd-tje op!’

Soms lijkt het alleen maar of iemand is ontsnapt uit een laboratorium. Dan is het hele land in rep en roer en worden er duizenden manschappen ingezet voor een klopjacht. Niet op een virus. Op Jürgen. Een klopjacht op Jürgen. Maar Jürgen is niet ontsnapt uit een laboratorium. Jürgen is ontsnapt uit een gesticht. Nou ja. Gesticht. Het was meer een kazerne. Maar dat is echt een flinterdun verschil. In België.

Er zijn ook dingen zat die per ongeluk ontsnappen. Die helemaal niet willen ontsnappen. Omdat die ontsnapping ze klauwen met geld kost. Ik noem hier de vriendin van Lil’ Kleine. Ik noem hier de boekhouder van Lil’ Kleine. Ik noem hier het management van Lil’ Kleine. Laat dit wel een wijze les zijn voor al die andere topartiesten. Want natuurlijk moet je zo af en toe je vriendin helemaal in elkaar rossen. Appelweek! En dan niet omdat je daar genoegen in schept. Niet alleen. Het is ook voor je werk. Voor de inspiratie. Voor de kijk en luistercijfers. Voor het broodnodige krediet. Zorg er dan wel voor dat haar hok goed op slot zit. Het zijn nu eenmaal domme wijven. Die moeten beschermd worden. En dan vooral tegen zichzelf.

Ook begrijp ik dat het niet altijd duidelijk te zien is of iets nou wel of niet uit een laboratorium ontsnapt is. Bij sommige dingen heb je een microscoop nodig. Denk aan de penis van Donald Trump. Maar ja. Niet iedereen staat in de rij bij de Spar met een microscoop in zijn rugzak. Aan de andere kant is er soms ook geen enkel misverstand mogelijk.  Als je bijvoorbeeld een Tyrannosaurus rex over de A1 ziet rennen. Die komt uit een laboratorium. Net als iedere CDA er met een bestuursfunctie. Die staat daar maar en die kan niet anders. Het is dat inferieure zaad. Het is dat ons kent ons. Het is iedere keer dezelfde reageerbuis.

Het is zeker een fors aantal. Veertig miljoen langspeelplaten. Laat ik het zo zeggen. Er zijn maanden dat Meneertje Manuel ze niet verkoopt. In april en september bijvoorbeeld. Dat zijn magere maanden. Gelukkig zijn ze dan ook niet bedoeld voor de verkoop. Ze staan nu al bijna een jaar in de opslag. Dat was namelijk de afspraak. Nou ja. Dat was niet helemaal de afspraak. De afspraak was om deze veertig miljoen langspeelplaten te verdelen onder de Nederlandse bevolking. Dat zijn inderdaad fors meer langspeelplaten dan ons land inwoners telt. Om precies te zijn een overschot van 21 miljoen 506 duizend en 332 langspeelplaten. Dat heeft zijn reden. Dat komt omdat die 40 miljoen langspeelplaten een jaar lang onder een lekke partytent moesten staan. Zeker. Ik had ze ook ergens in een loods kunnen stallen. Maar dat vond mijn boekhouder geen goed idee. Ik zou dan waarschijnlijk met een heleboel handel blijven zitten. En dat kon natuurlijk de bedoeling niet zijn. Zoals het ook niet de bedoeling was dat ik daar op persoonlijke titel verantwoordelijk voor zou zijn. Meneertje Manuel moest zich in dit moeilijke jaar even wat minder als kunstenaar gaan gedragen. Hij was nu, net als alle anderen die nog iets van een toekomstperspectief koesterden, een ondernemer in dienst van de overheid. Daar hoorde een B.V. bij. (Wij kozen voor B.V. De Schaterlachende Strijkstok.) Daar hoorde een lidmaatschapskaart van het CDA bij. (Samen in de Groepsapp met Hugo, Ank, Wopke en Jezus zelf!) En natuurlijk een nieuwe wasbak van de IKEA. De Önsköld.  

Om alle verdere misverstanden te voorkomen stonden die 40 miljoen langspeelplaten ook nog eens onder een lekke partytent op de stoep voor het gemeentehuis van de Hof van Twente. Wel beveiligd met een hangslot! En voor de rest moest ik de natuur maar gewoon zijn werk laten doen. Nou. Een eclatant succes! De helft kon ik al zeiknat geregend na iets meer dan een week weggooien. Had mijn boekhouder al rekening mee gehouden. Dat had hij al in juichende zwarte cijfers weggeschreven als risico-opslag. En de andere helft van de oplage bleek ook nog eens een gevaar te vormen voor de volksgezondheid. Kleine kinderen zouden namelijk kunnen stikken in die langspeelplaten. Daar werd ook wel voor gewaarschuwd op de hoes. Zo van: ‘Pas Op! Deze langspeelplaten zijn volkomen ongeschikt voor consumptie!’ Maar dat stond er alleen maar op in onduidelijke Chinese karakters. Omdat China nu eenmaal het enige land was dat op zulks een korte termijn in staat was om 40 miljoen langspeelplaten van inferieure kwaliteit te leveren. Meer dan 20 miljoen langspeelplaten werden bij Bruins en Kwast vervolgens gerecycled tot Compost Waar Muziek In Zit. En inmiddels kan ik vol trots verkondigen dat de oplage geslonken is tot een schamele 43 exemplaren. Die zijn gratis af te halen bij 1 van de 45 loketten van de gemeente Hof van Twente. En de titel van die langspeelplaat?

‘Welkom 2021!’

De Palestijnen zijn gedegradeerd. Alweer. Zat er natuurlijk al een beetje aan te komen. Ze knopen al decennia de klotenseizoenen aan elkaar. Dus nee. Dit kwam niet als donderslag bij heldere hemel. Dit niet.

De oorzaken mogen genoegzaam bekend zijn. Een gammele begroting waar een Derde Wereldland zich kapot voor zou schamen. Spelers die zonder opgaaf van reden van de ene op de andere dag niet meer op kwamen dagen. Gezeik met de Iraanse hoofdsponsor die plotseling uit China bleek te komen en zonder opgaaf van reden weigerde om nog langer de spelerssalarissen te voldoen. Ingestorte daken. Speelvelden met zinkgaten zo groot als voetgangerstunnels. Kapotte lichtmasten. Of helemaal geen stroom meer.

En dan werden ze ook nog eens bij voortduring geteisterd door het meest absurde blessureleed dat ik maar verzinnen kan. Gruwelijke hoofdwonden die absoluut niet op een voetbalveld thuis hoorden. Afgerukte achillespezen die drie straten verderop werden teruggevonden en waar met geen mogelijkheid van gezegd kon worden wie daar de oorspronkelijk eigenaar van was geweest. Scheidsrechters die op beslissende momenten de andere kant op keken. Waar dan heel toevallig een paar donders mooie Israëlische dienstplichtige sekswerkers bleken te staan.

En de VAR? Ach. De VAR. Voordat die koekenbakkers in staat zijn om de videobeelden te analyseren zijn we nog eens 75 jaar verder en dan zijn de meeste redactieleden van Andere Tijden allang overleden. Dus daar zal nooit een historisch verantwoorde documentaire over gemaakt worden. Ook deze waarheid zal begraven gaan worden onder een heleboel selectieve verontwaardiging. En de publieke omroep? Die gaat voor het amusement. Die zal daar hooguit wat chocolade van proberen te maken.

Natuurlijk. De Palestijnen mogen de hand in eigen boezem steken. Ook al bestaat die noodgedwongen uit een prothese. Ze spelen al jarenlang het meest afzichtelijke afbraakvoetbal dat je maar verzinnen kan. Gaan met het hele gezin voor de goal liggen. Steken de bal lek. Gooien met zelf in elkaar geknutseld vuurwerk naar de grensrechter. Het is allemaal weinig verheffend. Toch snap ik ze wel. Want ze spelen natuurlijk al heel erg lang verloren wedstrijden. Wedstrijden die bol staan van eenzijdige beslissingen die ook nog eens altijd in hun nadeel uitvallen. Er is sprake van matchfixing. Er is sprake van competitievervalsing. Er is sprake van een ongelijk speelveld. Er is zelfs sprake van een speelveld dat opeens hun speelveld niet meer blijkt te zijn waardoor zelfs hun thuiswedstrijden op vijandig grondgebied gespeeld moeten worden. En dan ook nog eens dat hardnekkige probleem rondom het gegok op dubieuze gele en rode kaarten waardoor ze bijna nooit met een compleet elftal terugkeren in de kleedkamers. Zei ik daar kleedkamers? Ik bedoelde natuurlijk een mortuarium. Kleed u zich daar maar even om. Voor de laatste keer.

En al dat leed was nog te overzien geweest als er ooit eens een ander team kampioen zou worden. Een provincieclubje. Emmen bijvoorbeeld. Maar niks daarvan. Alweer Ajax. Alweer de Joden. Wat een gotspe.  

Arthur is dood. Door zijn kop geschoten. Door een prins. Ene Emanuel von und zu Liechtenstein. Geen familie. Arthur is 17 jaar oud geworden. Arthur was geen concurrerende ridder van de prins. Arthur was ook geen rivaliserende kikker. Arthur was tot afgelopen maart de grootste beer van Roemenië. Nu niet meer. Arthur is nu een voormalige beer. Een ex-beer. Ein das war einmahl Bär. Want Arthur is door zijn kop geschoten door prins Emanuel von und zu Liechtenstein. Wat een ongelooflijke prestatie genoemd mag worden. Want die beer liep dus niet door Liechtenstein. In Liechtenstein lopen geen beren. Daar hebben ze geen plek voor. Zo’n beer zou de hele dag tegen van alles en nog wat aan botsen. En op zulks gezeik zitten ze daar niet te wachten. Liechtenstein is niet veel groter dan de parkeerplaats bij de Amsterdam Arena. En natuurlijk. Daar kun je best een beer los laten lopen. Graag zelfs. Maar om op zo’n kleine oppervlakte op een beer te gaan jagen, dat heeft natuurlijk helemaal niks meer met sport te maken. Dat is alsof je een giraffe tussen de ogen schiet in de dierentuin van Emmen. Met behulp van een keukentrapje. En 10 lange mannen die de giraffe op zijn plek houden. En die na 20 keer proberen zelf dan maar stiekem het nekschot geven. Dat is niet wat je zegt een noemenswaardige prestatie. Zo makkelijk wist onze held zich er dan ook niet van af te maken. Prins Emanuel von und zu Liechtenstein moest er helemaal voor naar Roemenië afreizen. En dat is best een eind. Ongeveer anderhalf uur. Met een privéjet. En dat is niet gratis. Nou ja. Dat zou voor ons niet gratis zijn geweest. Me dunkt dat we daar niet te licht over moeten denken. En dan ben je er nog lang niet. Daar komt nog een vergunning bij. Het goeie hoedje. Een lichte lunch. Personeel dat die lichte lunch serveert op een bergrichel. Bouwvakkers die zorgen dat je na die lunch op die bergrichel een beetje relaxed in een jacuzzi kunt stappen. En dan ook nog die bergrichel verzetten naar een grasveldje op loopafstand van het vliegveld want: ‘Dit moet natuurlijk niet op werk gaan lijken!’ Je hebt gewoon niet in de gaten wat er allemaal moet gebeuren voordat een prins in staat is om met een speciaal ingevlogen houwitser in een camouflerende badjas en een klein beetje teut een 17-jarige beer door zijn kop te schieten. Wij vergeten dat weleens. Als gewone stervelingen. Die mensen hebben het niet makkelijk! Als prins ligt je hele leven twentievoorseffen onder een vergrootglas. En ook al doe je nog zo je best. En ook al zijn al je motieven van het zuiverste water. Ze nagelen je aan de schandpaal. Ze schreeuwen om je hoofd. Je wordt afgemaakt. Zonder proces. Als een beer. Terwijl je alleen maar iets goeds wou doen. Omdat je dacht: ‘ Dit is toch hartstikke leuk voor de 16-jarige Paddington!?’

Dus Wopke had aan Mark beloofd dat hij Pieter zou gaan sensibiliseren. Dat klinkt toch supergeil!  “Hoi Pieter! Mijn naam is Wopke. Ik zag je foto voorbij komen op Grindr en ik dacht meteen: Die wil ik echt donders graag eens keihard sensibiliseren!” Een openingszin uit een pornofilm. ‘Wopke en Pieter, een analogie.’ Of ‘Kruistocht zonder Spijkerbroek’. Of ‘De Harige Beentjes van Sint en Pieter’.

Misschien is het een idee dat het CDA die films aanbiedt in haar webshop. Met een eurootje korting voor de leden! En dan gaan de opbrengsten naar de missie. Of naar de boeren. Dat moeten ze allemaal zelf weten. Ik ga daar niet over. Voor mijn part draaien ze die film in een darkroom. Hoef je ook niet al te veel geld uit te geven aan het huren van dure lampen. Dat is dan opnieuw goed nieuws voor de missie. Of voor de boeren.

Als dat sensibiliseren zich af zou spelen in een darkroom hoeven ze ook niet bang te zijn dat daar stiekem iemand staat te notuleren. Want dat blijft toch een dingetje. Je weet dat je er als politicus niet aan ontkomt om met de regelmaat van de klok een medeburger te naaien. Geeft ook niks. Daarom ben je de politiek ingegaan. Je moet er alleen op kunnen vertrouwen dat al dat genaai nooit in het volle daglicht word gezet. De mensen thuis hoeven niet te zien hoe uitermate smerig pure machtspolitiek is. Het achterkamertje als darkroom.

Ik snap dat. Zoals ik ook snap dat politici nooit verantwoordelijk gehouden kunnen worden voor het onvoorstelbare leed dat ze veroorzaken. Het zijn gekozen volksvertegenwoordigers. Ze doen niks anders dan de wil van het volk in beleid gieten. En als het morrende volk op hoge toon eist dat er vooral naar beneden getrapt wordt, dan zal er naar beneden worden getrapt. En aan de onderkant van onze samenleving praten we niet over het gezin Fentener van Vlissingen. En ook de families Hoekstra en Omtzigt zijn in dit verhaal niet de slachtoffers.

We praten hier over de armen. Nederlandse Bulgaren. Bulgaarse Moslims. Islamitische Putjesscheppers. Nutteloze Nederlanders. Nederlands Gepeupel.Verliezers. Mensen die niet mee kunnen komen. Die zich niet weten te organiseren. Die geen politieke vrienden hebben. Die nooit een verkiezingsuitslag zullen meemaken die in hun voordeel uit zal vallen. Niet omdat ze met te weinig zijn. Ze zijn met veel te veel. Ze interesseren ons alleen geen reet.

In ieder geval niet de goeie reet. Je hebt bij een straatarme reet nooit de behoefte om die eens duchtig te gaan sensibiliseren. Daar loop je met een grote boog omheen. Want zo’n reet zit vol met ziektes. De reet van de arme mens is te vies om aan te pakken. We zijn Gekke Henkie niet! Dit is Nederland! Eigen reet eerst! We willen een Nederlandse reet! Een reet die in ons voordeel werkt. Dus gaan we toch weer massaal achter de reet van Mark staan. En Pieter? Die doet het licht.